Fróði - 01.09.1911, Blaðsíða 23

FRÓÐI.
i9
René var ekki urn aö bíöa.
“Þú mátt ekki drekka í nótt, sonur minn”, mælti Beret.
“Þú mátt þaö ekki; heyrirðu hvaö ég er aö segja?”
Það kom ólundar svipur á andlit hins ung'a manns; en hann
átti bágt meö að standast bænarorö prestsins, er hann elskaði
einlæglega, eins og allir í þorpinn geröu. Rödd prests var þýö,
en þó var eitthvað ákveðið í henni. René rnælti ekki orö frá
munni.
“Lofaðu mér því, aö smakka ekki dropa af áfengi í kvöld”.
Prestur tók nokkuð fast um handlegg Renés; "lofaðu mér því,
sonur minn”.
"Eg verð að fara”, sagöi René alt í einu, stóð skyndilega á
fætur og vék' sér hjá hendi prestsins, er ætlaöi að ná í hann
aftur. •
"Ekki þó til hússins viö ána, sonur minn?“ mælti prestur í
bænarróm.
“Nei, ég fer ekki þangaö; ég hefi annað bréf; ég hefi eitt
til herra Roussillon; það kom líka með bátnum. Eg ætla að
færa húsfrú Roussillon það”.
Rcné de Rossville var svartur á brún og brá, útitekinn,
meðalmaður á liæð, klæddur geitarskinnsbuxum og í skórn úr
sama efni. Augun hans voru dökkblá, snör og skarpleg; brýrn-
ar miklar. Skegghnífur hafði víst aldrei komiö nærri andhtinu
hans og skeggið var þunt og lítt hirt. Utlitið var karlmannlegt
og alt virtist benda á, að hann væri ekki uppnæmur fyrirsmá-
mennum.
Andlit prestsins tók skyndilegri breyting. Hann liló dálít-
ið kuldalega, en gletni varð vart í augunum.
"Þú getur haft skemtilegt kvöld lijá húsfrú Roussillon og
Jean. Þú veizt að Jean er ansi skemtilegur strákur”.
René brá upp bréfinu-, er hann hafði minst á, og hélt því
fyrir andlit presti.
“Þér haldið, ef til vill, að ég sé ekki með neitt bréf til herra
Roussillon, og, ef til vill, haldiö þér líka, að ég ætli ekki þangað
til þess, aö afhenda bréfið”.
"Herra Roussillon er ekki heima, eins og þú veizt”, sagöi