Heimilisblaðið - 01.03.1972, Qupperneq 17

Keppnin um brúðkaupsferðina átti að hefj-
ast.
„Við skulum koma,“ sagði Raoul. „Svona
lagað er venjulega ekkert skemmtilegt.“
„Hver veit,“ svaraði Pierette brosandi.
Stjórnandinn lióf mál sitt. „I kvöld er hér
fjöldi af nýgiftu og nýtrúlofuðu fólki. Við
höfum ákveðið að veita 20.000 franka verð-
laun því pari, sem beztar viðtökur áhorf-
enda hlýtur sem fegursta, gæsilegasta og það
hamingjusamasta. Ljóskösturum verður nú
beint að stúkunum, þar sem þessir ungu
elskandi gestir okkar sitja. Við byrjum.
Stúka no. l.“
Dynjandi lófaklapp kvað við.
„Við skulum fara,“ hvíslaði Raoul. „Þeir
eru vísir til að álíta okkur trúlofuð og draga
okkur þannig inn í keppnina.“
„Já, við skulum fara rétt strax. En ég er
svo forvitin að sjá, hvernig þessu reiðir af.
Annars er þetta mjög snjöll hugmvnd.“
„Stúlka no. 7,“ tilkynnti stjórnandinn.
Hinir sterku ljóskastarar beindust nú að
Raoul og Pierette. Pierette var bæði fögur
og glæsileg að sjá, í hinum rauðleitu geisl-
um ljósanna og Raoul horfði á hana með að-
dáun og stolti. Oafvitandi lék hann hlut-
verk ungs eiginmanns, sem hreykinn og ham-
ingjusamur, nýkvæntur eiginmaður, sem með
hrifningu sýnir umheiminum sína lieittelsk-
uðu.
Lófaklappið kvað við og fagnaðarlátum
fólksins ætlaði aldrei að linna. Loks varð
stjórnandinn að gefa merki um að hann vildi
segja eitthvað.
Ungu manneskjurnar í stúku 7 sátu eins
og í leiðslu. Þau forðuðust að líta livort á
annað. Þegar keppninni er lokið og stjórn-
andinn tilkynnir, að stúka 7 hafi hlotið
verðlaunin, standa þau upp, en setjast í flýti
aftur, þegar lófatakið og hyllingarhrópin
kveða við.
„Pierette?“ tautaði Raoul.
Hún leit á hann með fögru, dökku augun-
um sínum, brosandi, en þó alvarleg.
„Pierette . . . við tökum við verðlaunun-
um .. . og förum í brúðkaupsferð . . . er það
ekki?“
„Jú. Það finnst mér við eigum að gera,
Raoul.“
Krossfestingarmynd Koger van
der Wedens, er ein af þekkt-
ustu og dýrmætustu listaverk-
Vínárborgar.
<>
Þvzki hnefaleikameistarinn
Dieter Braun, fékk svínið í
gjöf frá aðdáanda.
HEIMIL tsblaðtð
61