Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1925, Qupperneq 25

IÐUNN
Anatole France.
103
er ávalt elskulegt og heimspekilegt, ef eg mætti svo að
orði komast.
Hann giftir ]eanne ungum og efnilegum manni. Þau
eignast son, sem þau láta heita í höfuðið á gamla
manninum, en hann deyr ungur. Sagan endar með því,
að ungu hjónin, sem enn eru sorgarklædd, koma í heim-
sókn til Bonnard’s í sumarbústað hans. Gamli maðurinn,
sem elskaði litla drenginn, kemst við þegar hann hugsar
um sorg móðurinnar:
Aumingja ]eanne, aumingja móðir! Eg er of
gamall til þess, að vera mjög tilfinningarsamur; en sann-
arlega er það sár leyndardómur, þegar barn deyr.
Foreldrarnir komu hingað í dag til þess að vera 6
vikur í húsum öldungsins .... ]eanne kemur hægt upp
stigann, kyssir mig'og hvíslar nokkrum orðum í eyra
mér, sem eg naumast heyri, en sem eg gét mér til. Og
eg svara henni: Guð blessi þig, Jeanne, þig og mann
þinn og afkvæmi ykkar lengst fram um ókomna tíð. Et
nunc dimittis servum tuum. Domine*.1)
Efni sögunnar „La Buche“ er í fáum orðum þetta:
Eitt kvöld, þegar Bonnard í mesta næði er að tala
við köttinn sinn, er hann truflaður af farandsala, sem
vill troða upp á hann almanökum og öðru bókarusli.
Til þess að losna við hann kaupir hann draumaskýr-
ingar, sem hann heldur að vinnukonunni sinni muni
þykja gaman að. Hún fussar við bókinni, en segir hon-
um samt að farandsalinn, búi í loftherbergi þar í hús-
inu, að hann sé brjóstveikur, eigi unga og fallega konu,
sem liggi á sæng o. s. frv. Og þó að gamla konan hafi
mikið út á þessi hjón að setja, þá kemst Bonnard samt
1) „Og nú lælur þú, herra, þjón þinn (í friði) fara“.