Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1925, Qupperneq 58

136
Þorsteinn Gíslason:
IÐUNN
ist af sýslumönnum, er þing sóttu, að þeir settu fyrir
sig löglærða menn meðan þeir sætu á þingi, en Einar
sýslumaður gat ekki fullnægt því. Heptu þeir þá um þing-
sætið séra Sigurður Gunnarsson á Valþjófsstað og Jón og
hlaut nú jón kosningu með nokkurra atkv. mun. Sat hann
síðan á þingi fyrir Norðmýlinga fram til 1900, fyrst
með Þorvarði Hjerúlf lækni, en síðar með Einari pró-
fasti Jónssyni á Kirkjubæ. Við kosningarnar haustið 1900
var hann ekki í kjöri. En 1902 bauð hann sig aftur
fram, og var þá kosinn og sat síðast á þingi það ár.
Valtýskan var þá aðaldeilumálið, og var Jón í andstæð-
ingaflokki dr. Valtýs. — Jón gat sér góðan orðstír á
þingi, var vinsæll og vel metinn af samþingismönnum
sínum og kjósendur hans héldu trygð við hann. Hann
var vel að sér í sögu lands og þjóðar, frjálslyndur í
skoðunum, athugull, samvinnuþýður og yel máli farinn,
og þótt hann verði ekki talinn meðal áhrifamestu mála-
fylgjumanna á þingi, var sæti hans þar vel skipað. —
jafnframt þingmenskunni hlóðust á hann ýmisleg störf
heima í héraði í almenningsþarfir. Hann var oddviti í
sveit sinni, sýslunefndarmaður o. fl. I Vopnafirði var
hann hreppstjóri og póstafgreiðslumaður.
Töluvert hefir Jón frá Sleðbrjót ritað í blöð og tímarit.
Bæði Seyðisfjarðarblöðin gömlu, Austri og Bjarki, geyma
ýmsar ritgerðir eftir hann, og eftir að hann fór vestur
ritaði hann oft í íslensku blöðin í Winnipeg, í Oðinn hér
heima og fleiri blöð. Hann hefir og skrifað nokkra þætti
af Landnámssögu Islendinga vestan hafs, sem nú lengi
hefir verið að koma út, smátt og smátt, í tímaritum
þeirra, fróðlegt safn, sem síðar ætti úr að verða heild-
arrit. Um íslensk mál hugsaði hann altaf og átti bréfa-
skifti við ýmsa gamla kunningja hér heima. Hann var
Ijóðelskur maður og alúðarvinur Páls heitins Ólafssonar