Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1925, Side 58

216
Soffía Ingvarsdóttir:
IÐUNN
gaut einkennilega önugum og rannsakandi augum til
Gríms. »Hver var að binda upp á Fjóstúninu í fyrra-
dag? ég sé nú svo illa«. Lína varð aftur róleg. »Það
var Matti og ég, karl minn«. Hún settist á þúfu, hálf-
lygndi augunum og leit í gaupnir sér. »Það er gaman
skaltu vita, að vera í þurheyi, — einkum þegar skó-
hálka er«, bætti hún við og lyfti brúnum ánægjulega.
Það varð nokkur þögn. Grímur muðlaði matinn. Síð-
an sagði hann ísmeygilegur: »Ogn voruð þið góð
hvert við annað«. »Ha, — hvað — durgurinn þinn,
þér ferst að glápa á fólk, þú, sem ekki þykist sjá
fram fyrir nefið á þér, þegar þú átt að gera eitthvað*.
Lína hentist á stað fussandi. Þá mundi Grímur alt í
einu eftir kúnum. »Lína!« kallaði hann á eftir henni.
Hún varaðist að líta við. »Skilaðu til húsbóndans, að
hann verði að sjá um að kýrnar verði látnar inn á rétt-
um tíma í kvöld, þó að ég verði ekki kominn, ég má
til með að ljúka við hraukinn. Lína staðnæmdist. »]á,
Grímsi gamli, kýrnar, ég hugsa, að það lækki í þér
rostinn í kvöld; ég læt það líka vera, þegar þú ert
uppblásinn af slúðri«. Lína þagnaði og breytti skyndilega
um svip. Hún hljóp aftur til Gríms, tók í annan hand-
legginn á honum og sagði í bænarrómi: »Þú segir þetta
engum, Grímur minn góður. Það getur nefnilega skeð,
að, að ..« Lína hálfhikstaði, »þetta verði, ég veit það ekki
vel ennþá; ef úr því verður skaltu fá marga bolla af lút-
sterku baunakaffi í veislunni«. Hún hristi mjúklega hand-
legg Gríms. En Grími var algerlega horfinn hugur frá
Línu og Matta. »Segðu þeim«, hélt hann áfram í sama
róm, »að reka þær ekki hart heim, og gæta þess vand-
lega, að hver fari á sinn bás. Lína rauk af stað. »Gefið
henni Hyrnu soðið sitt og mælið úr henni Búbót og
munið eftir að rjóðra á spenana á henni Skjöldu. Bindið