Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1925, Blaðsíða 55

IÐUNN
Grímur fjósamaður.
213
hafði Páll ákveðið að lóga bola í haust. Enginn^hafði
boðist til að orðfæra það við Grím fjósamann.
Einn dag, að loknum slætti, bað Páll bóndi Grím að
hlaupa í að laga og hlaða utan að móhrauk, sem var
úti, því að hann gæti eyðilagst, ef í rigningar gengi.
— »Ég býst líka við«, sagði bóndi og leit á Grím, »að
þú kærir þig ekkert um að vera heima, — ég ætla að
fá hann Lárus á Bakka hingað í dag«. Lárus á Ðakka
var helsta skytta sveitarinnar, og Páll hafði jafnan fengið
hann, þá er slátrað var stórgrip á Brekku.
Það vildi þannig til, að Grímur var í ágætu skapi; hann
lék nærri við hvern sinn fingur. Þar lágu drög til. Hún
Búbót, sumarbæran, er hafði í vikunni sem leið, hrapað
í nyt og orðið vesaldarleg útlits, var nú búin að græða
sig að fullu og komin í 14 merkur í bæði mál. Og einn
vinnumannanna hafði heitið á hann, ekki alls fyrir löngu,
hálfum tóbaksbita; áheitið gekk fram í gær, og á morg-
un átti hann að fá rjólið — óskamtað. Grími datt auð-
sjáanlega ekkert misjafnt í hug við orð húsbónda síns.
Hann tók þessu mjög vel og sagðist skyldi fara undir
eins og hann var búinn að drekka hádegiskaffið. Páll
bóndi gat þá ekki fengið af sér að hrella hann með
því að segja meira.
Grímur var búinn að drekka kaffið. Húsmóðirin rendi
fjórum sinnum í bollann hjá honum, — það var engin
fingurbjörg bollinn hans Grímsa, það var hlemmivíður
og djúpur skeggbolli, sem húsmóðirin hafði fært honum,
einu sinni, þegar hún kom úr kaupstað. Grímur gekk út
á hlað; hann opnaði tóbakspunginn sinn, nuddaði börm-
um hans vendilega saman og tók ríflega tóbak á milli
fingra sinna velti vöngum og saug fast upp í nasirnar
til skiftis. Hann stóð eitt andartak á öndinni, síðan gaf
hann vellíðan sinni útrás með léttri, en langri stunu, um