Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1925, Blaðsíða 41

IÐUNN
Landiö kallar.
199
vestra, hefi ég hitt fleiri og færri landa, sem voru sestir
þar að og höfðu jafnvel búið þar heilan mannsaldur.
Og þó langaði þá marga hverja heim. Þeim fanst sem
þeir væru hálfgerðir rótleysingjar, ættu hvorki heima
þar né hér og það jafnvel þótt þeim liði efnalega vel.
Sumir vildu auðvitað ekki við þetta kannast og þótt-
ust einskis hafa í mist. Og þeir, sem hafði liðið verst
hér heima, máttu ekki heyra Island nefnt. En þetta
voru undantekningar. Flestir fundu endrum og eins til
einkennilegs sviða í sálu sinni, einkum á andvökustund-
unum, og þeir klöknuðu við, er þeir heyrðu Islands minst.
Og sumir sögðu mér, að þeir sæju enn bæjarkornið
blasa við á balanum heima, og að þar hafi í raun og
veru gifta þeirra búið. Gamall maður sextugnr, sem elti
mig úr einum stað í annan og var búinn að búa fullan
mannsaldur vestra, sagðist ekki hafa þekt neina jörð í
Ameríku jafn-góða og Staðarstað á Snæfellsnesi!
Eg hefi líka séð sveitirnar, sem Islendingar byggja
vestra. Þær eru örðugar að vinna og rækta, rétt eins
og hér. Og meira að segja, menn þar í landi verða að
leggja miklu meira á sig en menn alment gera hér
til þess að hafa sæmilega afkomu. Þar eru auðnir og
óræktuð lönd, rétt eins og hér. En þar reyna menn að
Yrkja upp auðnirnar og gera þær að frjósömu landi. Og
þar eiga menn í höggi við hagl og eldingar að sumar-
lagi, riðsveppinn, sem eyðileggur hveitið á skömmum
hma, sáðþistilinn, sem spillir ökrunum, og sagarfluguna,
sem slær niður kornstangamóðuna, tíu plágur fyrir eina,
óblíðu og óstöðugleika veðráttunnar hér. En þar er unnið
kappsamlega á móti; landbúnaðarháskólar svo að segja
' hverju héraði og vestur við Kyrrahaf kynjakarl, Luther
Burbatik að nafni, sem hefir gert hvað mest að því að
Yrkja upp auðnirnar, fegra þær og bæta. Með úrvaln-