Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1925, Qupperneq 37

IDUNN
Kristur eöa Þór.
259
lega fyrir brjósti. Sumir vitrir menn halda, að þær aftri
lagabrotum að talsverðu leyti. Aðrir vitrir menn hafa
enga trú á því. Sjálfur veit eg ekkert um það. En nær
er mér að halda, að bersyndugu konurnar hefðu ekkert
orðið færri, þó að Jesús frá Nazaret hefði beitt þær ein-
hverju harðræði, né hórseku konurnar færri, þó að hann
hefði látið grýta þær. Að minsta kosti virðist hann hafa
litið svo á. Um alllangt skeið voru menn í sumum lönd-
um hengdir fyrir þjófnað. Meðan því fór fram, var þjófn-
aður gífurlega tíður. Nýlega las eg það í ritgerð eftir
enskan lögfræðing, að fyrir tiltölulega fáum áratugum
hefðu menn verið hengdir á Englandi fyrir sakir, sem
nú mundu varða 10 shillinga sekt. En lagabrotin voru
þá miklu fleiri, að tiltölu við mannfjölda, en þau eru nú.
Og svo er annað. Þó að refsað væri fyrir öll lagabrot
— sem aldrei verður — og þó að öll sú refsing væri
sanngjörn — sem ekki verður heldur — þá fer því
nokkuð fjarri, að réttlætinu væri fullnægt með því. Eg
skal taka eitt dæmi, af því að S. N. minnir mig sjálfur á
það. Þorsteinn í sögunni >Sálin vaknar« er ekki vondur
maður. En hann er manndrápari, og óumflýjanlegt að
dæma hann, ef lögregluvaldið nær í hann. Þorlákur í
sömu sögu er verulegt illmenni, en það væri ókleift að
fá nokkurn dómara til þess að dæma hann, því að hann
hefir engin lög brotið, þau er eftir verður dæmt. Það
er nú svo, að fyrir allmargt af því, sem verst er í mann-
lífinu, verður aldrei hegnt af yfirvöldum, og það er ekki
heldur á nokkurs manns færi að meta yfirsjónir nákvæm-
lega rétt, þær sem refsað er fyrir. Það er fyrir þá sök,
að eg ann réttlætinu og hugsa mér að ég skilji ofurlítið
í því, að eg hefi ekki jafn-heitan áhuga á refsingum og
S. N. finst sjálfsagt, að eg ætti að hafa.
Sjálfsagt er að benda á það, að það er ekki með