Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1926, Qupperneq 30

272
Eiríkur Magnússon:
IÐUNN
fyrir neðan sig. En lengst í suðri sér hann himininn.
Hann legst til hvíldar.
Um morguninn blasir við honum skógivaxið svæði og
graslendi á milli. Hann heldur niður á við; hér er græn
hlíðin. Langt niður frá sér hann líka á ána, og hann
sér héra, sem sendist yfir hana í einu stökki. Maðurinn
kinkar kolli, eins og það væri rétt mátulegt að áin væri
ekki breiðari en svo, að yfir hana yrði stokkið. Rjúpa
flýgur upp af eggjum og hvæsir að honum og ber sig
aumlega. Maðurinn kinkar kolli á ný. Hér eru þá dýr
og fuglar. Aftur það sem við átti.
Hann öslar í bláberja- og títuberjalyngi og yfir burkna-
breiður. Hann nemur staðar hér og þar og rótar í
jörðinni. Alstaðar finnur hann moldarjarðveg og mýra-
drög, sem lauffall og rotnaðir kvistir hafa myndað og
frjóvgað um þúsundir ára. Maðurinn kinkar kolli. Að
setjast hér að! ]ú, það vill hann, setjast hér að. í
tvo daga reikar hann um landið umhverfis, en leitar á
kvöldin aftur heim í hlíðina. Að nóttunni sefur hann á
barlaufahvílu. Hann er orðinn heimakominn hér. Hann
á þegar barlaufahvílu undir kletti«.
Þannig kemur hann, slyppur og snauður, með nestis-
pokann og fábreytt áhöld. í skjóli við klett er fyrsta
hælið hans. Það er í góðu samræmi við líf hans, að
hann skyldi eignast fyrsta skýlið undir kletti, því á kletti
var alt hans líf. Vfir hellunni byggði hann framtíðar-
höll sína.
Nú er hann orðinn bóndi. Fyrsti búpeningur hans eru
tvær geitur og einn ungur hafur. Og órutt land, frjó-
samt og skógi vaxið. Þarna byrjar hann líf sitt, land-
námsmaðurinn auðmjúki en seig-einbeitti. Konunglegt
slot fæðist í huga hans, er hann stendur á hellunni fyrir
framan dyrnar á húsinu sínu, því fyrsta er hann eign-