Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1931, Page 23

IÐUNN
Á yztu nesjum.
333
Viö barm pinn hefir hamingjan fæbst
og harmnr minn ávöxt borið.
Æakunmar mistu óskalönd
úti vi'ð sæbrún hillir.
Sýn peirra töfrar augað enn
og unaði brjóstið fyllir.
Mig iðrar ei neins. Mig angra ei sár,
sem inst mig í hjartað skera;
því enn kýs ég heldur heifa sorg
en hálfan sigur að bera!
Min sál drekkur hafsins heiðna þrótt
í himinsins vörmu straumum.
— Ég finn að hjartað er enn þá ungt
og ölvað af stórum draumum!
*
Úti á yzta nesi
einn ég stari í bláinn.
— Bráðum kveldþokan, lymsk og iygn,
legst yfir rökkvaðan sjáinn.
Símon Jóh. Agústsson.