Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1931, Qupperneq 75

IÐUNN
Trúarbrögð og kristindóniur.
385.
giLdi. Áin, sem fellur ofan af fjöllunum, hættir ekki að
vera tál, þótt hún breyttist ýmist í freyðandi foss, logn-
sléttan hyl eða stríðan straumstreng.
III.
Ég hefi nú lýst Jieim hugmyndabrenglum, sean mér-
finst gera vart við sig hjá síra G. B. — í því erum
við og yngri prestar yfirleitt sammála, að trú lands-
manna eigi að losast úr viðjum kreddu- og kenni-setn-
inga, en byggjast á persónulegri ihugun reyrasilunnar-
og vísindalegra staðreynda. Þess vegna finst mér óþarfi
af síra Gunnari að skera sig úr með [)vi einu að nota
ankannalegar skýrgreiningar almennra orðtækja, svo
framarlega sem ekkert aðskilur annað, — þótt það sé
auðvitað tiltölulega saklaust, að borð sé kallað stóll og
stóllinn borð.
Eín í Iðunnargrein séra Gunnars er annað á ferðinni,
sem meiri [iýöingu hefir. Hann segir þar: „En 'pótt sjálf-
ar kenningar hinnu kristnu trúarbragða séu að miklu.
útdauðar með pjóðinni, þá er hugarstefiia*) sú, sem
kristnin hefir alið, enn allmikið ríkjandi og ])röskulduri
í vegi þeirra hugsjóna, sem nútíminn elur háleitastar,"
— Það mætti virðast svo, sem fátt væri þarfara en að
vita nokkur deili á þessari hættulegu hugarstefnu, en
það væri synd að segja, aö síra Gunnar veitti þá úrj
lausn, sem nægir. Sumum kann að þykja þetta undar-
lega sagt, því að minsta kosti tvisvar siinnum rekurl
hann það, sem hann telur höfuðeinkenni hugarstefnunn-
ar, og einu sinni nefnir hann íslenzkan sálm, „sem hefií
ekki eitt orð að geyma, er bendi sérstakLega til þess,
að hann sé sprottinn upp af hugarstefnu kristindóms-
‘) Lcturbr. min. Jak. J.