Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1931, Qupperneq 78

388
Trúarbrögð og kristindómur.
IÐUNN
gildi þess hœkkað. Engin sú steína, sem ég þekki til,
hefi.r átt jafn-mikinn pátt í að setja [irælinn jafnfaitis
frjálsum manni, vekja skilning á rétti hinna undirokuðu
eða smæiingja, barna og gamalmenna. Veif ég víst, að
mörg svívirðingin hefir tíðkast í kristnum löndum, jafn-
vel í kristinni kirkju, en J)ó mun meira gert að því, sem
til mannúðar horfir, á þeim vettvangi en var og er
meðal ókristins fólks. Eða hvers vegna búum við ekki
við barnaútburð og prælahald enn í dag, og hverjum
mundi nú detta í hug að leggja tiil, að hér á íslandi
yrði farið með gamalmenni líkt og gert var stundum í
heiðni, smbr. þátt Arnórs kerlingarnefs o. fl. Komi svip-
aö fyrir nú á dögum, er það talið stafa af skorti á
kristinni hugarstefnu, en ekki afleiðingar hennar. Líkt
mun vera um kúgun eöa miskunnarleysi við hvaða „lít-
ilmagna" sem er.
En nú mætti aegja, að þó að kristindómurinn gerði
mikið úr gildi hverrar mannssálar, mundi hann sætta
menn við hvers konar jarðneskt ólán og deyfa löngun
þeirra til umbóta á lífskjörum sínum. Þessu hefir verið
haldið fram, og þó aðaJiega talið stafa af tvennu:
Hugsuninni um náð guðs og óverðskuldaðan kærleika
að fyrra bragði og svo viðleitninni til þess að vinna bug
á ofbeldisaðferðum í verki.
Það skilst af orðum síra Gunnars, að maðurinn eigi
ekki framar að líta á sig sem þiggjanda í tilverunnL
En ef hann er það nú saint sem áður? Hvað segir t.
d. hagfræðin um þessa sálma? Hún kenndr, að öll
vinna við framleiðsiluna sé að eins tLlfærsla, hreyfing
eða flutningur efnis eða einstakra hluta þess.*) Ekki
ræður bóndinn yfir þeirri. þróun, sem fram fer, þegar
lömbin hans vaxa eða grasið grær. Hann flytur að eins
*) Charles Gide: „Hagfræöi".