Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1929, Page 70
64
Menning, sem deyr?
IÐUNN
Hér skal engin tilraun gerð að gagnrýna kenningar
Spenglers. Vera má, að hann sé of bölsynn á framtíð
menningarinnar. Ef til vill á lífið — og menningin —
í fórum sínum öfl til að endurnýja sjálft sig — öfl, sem
hann hefir ekki komið auga á. Kerfi hans virðist og
nokkuð rígskorðað og vélgengt, enda til orðið á hnign-
unarskeiði, svo þræddur sé hugsanaferill hans sjálfs. Að
vonum hefir hann orðið fyrir allmiklu aðkasti fyrir rit-
verk sitt. En eigi að síður mun flestum bera saman um
það, að bók hans sé ein af þeim allra merkilegustu, er
út hafa komið á þessari öld, enda hefir hún vakið geysi-
athygli um allan heim. Að baki henni stendur, vafalítið,
sferkur og sjálfstæður persónuleiki, sem á þá sjaldgæfu
gáfu að geta brugðið yfir hlutina nýju og óvæntu ljósi,
og einnig þá djörfungu, er þorir að ganga í berhögg
við viðtekinn hugsunarhátt. Og í gegnum rit hans þykj-
ast menn komast í kynni við óvenjulega víðfeðman anda
— jötunanda, sem virðist spenna um alt milli himins og
jarðar.
A. H.