Kirkjuritið - 01.07.1937, Page 40

278
Jón Helgason:
KirkjuritiS.
okknr að lokinni samverunni á skólabekkjunum, enda
hafði hann í öllu reynzt mér drengur góður þau sam-
vistarár okkar. Ég; ætla þá líka, að drengskapurinn hafi
verið sá þáttur lyndiseinkunnar lians, sem aflaði honum
varanlegustu vinsældanna á æfileið hans. Af okkur
sem útskrifuðumst úr skóla vorið 1886 — 22 að tölu
urðu 17 guðfræðingar og gengu allir (að einum,
Hannesi Þorsteinssyni þjóðskjalaverði, undanteknum)
í kirkjunnar þjónustu.
Aðeins 23 ára gamall vigðist séra Sigfús til Hvamms
i Laxárdal (1889), sem hann þjónaði til 1900, er hon-
um var veitt Mælifells-prestakall. En því embætti gegndi
hann til fardaga 1919, er hann lét af prestskap, urðu
prestskaparár hans þannig 30 alls. Sem biskup átti ég
eðlilega lítið við hann saman að sælda, því að hann
lét af embætti 2 árum seinna en ég komst í þá stöðu.
Alt að einu hafði ég þó fengið tækifæri til að kynnast
honum sem presti, því að flest árin eftir heimkomu
mína frá háskólanum átti ég hréfaskifti við hann. Að
vísu eru hréfaskifti oftast léleg úrhót persónulegra sam-
funda. Þó veiltu bréfaskiftin við séra Sigfús mér all-
góð kvnni af honum sem presti. É,g þóttist mega ráða
það af hréfum hans, að hann væri altaf að vaxa í starf-
inu, að áliugi hans á þvi og' einlægni við það vkist ár
frá ári. Hann vildi áreiðanlega láta gotl eitt af sér leiða
i prestskapnum og skildi manna hezt ábyrgðina, sem
því starfi fylgir. Sjálfur lét hann sízt mikið yfir sér
sem presti, en ég hefi það fyrir satt, að hann liafi ver-
ið mikils metinn af sóknarhörnum sínum hæði sem
prédikari og ungmennafræðari og vinsældir hans farið
sívaxandi með þeim, m. a. vegna skyldurækni hans í
embætti. Eitt hlutu allir að róma, sem voru við kirkju
hjá honum, sem sé það, hve öll altarisþjónusta fór lion-
um vel úr hendi, enda var liann snennna raddmaður
góður. Ég geri því ráð fyrir, að sóknarbörnum hans i
Mælifellsprestakalli hafi verið það tilfinnanleg rauna-