Kirkjuritið - 01.07.1937, Blaðsíða 33

Kirkjuritið. Myndunarsága Samstofna guðspj. 271
lærisvéina hans: „Hann etur og drekkur með toll-
lieimtum'önnum og syndurum“ (2, 16). Þá snúa þeir sér
heint að honum sjálfum og finna að því, að lærisveinar
hans skuli ekki halda föstu (2, 18). Enn krefja þeir
hann iil reikningsskapar fyrir hvildardagsbrot læri-
s'veina lians: „Sjá, hví gjöra Jieir á hvíldardegi það, sem
ekki er leyfilegt? (2, 24). Loks endar síðasta sag'an á
þvi, að: „Farísearnir gengu út, og gjörðu þegar ásamt
Heródesarsinnum ráð sín gegn honum, hvernig þeir
fengju ráðið hann af dögum (3,6). Nú er það ljóst, að
höf. Mark. leitast við að segja frá starfi Jesú í réltri
timaröð hæði á undan þessmn sögum og á eftir þeim
en frásögnin um hanaráð gegn Jesú bendir ótvírætt lil
seinni tíma en það, sem fer næst á eftir, þvi að mjög
er liðið á æfi Jesú, þegar slík ráð eru ráðin. Þessvegna
er það miklu ósennilegra, að guðspjallamaðurinn liafi
sjálfur raðað sögunum þannig, heldur en að hann Iiafi
þekt áður þennan samstæða flokk (munnlegan eða
skriflegan). Smnir visindamenn vilja einnig lelja niður-
skipun efnisins í Mark. 11, 15—33 og 12, 13—40 eldri
en sanmingu guðspjallsins; en rök þeirra orka þó tví-
mælis. En hvað sem þeim köflum liður og ef lil vili
fleirum, er líkt kann að standa á um, þá mái álykta, að
frá því um miðja fyrstu öld og þangað til guðspjöllin
taka að koma út, hafi „dæmunum“ verið raðað saman
meira eða minna í ýmsum söfnuðum.
Kraftaverkasögurnar.
1 sumum „dæmanna“ eru ekki orð Jesú höfuðalriðið,
heldur kraftaverk, sem hann vinnur. Þau eru því að efni til
stuttar kraftaverkasögur, og má virða þau fyrir sér jafn-
framt lengri kraftaverkasögunum, þótt formið sé annað.
Eins og áður hefir verið sagt, þá var lögð meiri
áherzla á píslarsögu Jesú og orð lians við kensluna og
trúboðið heldur en á sögurnar um kraftaverk lians. Þó
var einnig mikil áherzla á þær lögð. Þær voru sagðar