Kirkjuritið - 01.07.1937, Qupperneq 17

KirkjuritiS. Æfiágrip. 255
vík. Prófastur í Kjalarnesprófastsdæmi licfi ég verið
síðastliðin 5 ár.
A prestsárum mínum hefi ég nokkurum sinnum farið
utan og höfum við hjónin ferðast allmikið um önnur
lönd. Arið 1913 ferðaðist ég' um Danmörku og flutti þar
fyrirlesjra á ýmsum stöðijm og einnig í Þýzkalandi.
Árið Í923 var ég hoðinn á prestastefnu i Danmörku,
flutti ég þá fvrirlestra á ýmsum stöðum og prédikaði í
mörgum kirkjum. Til Stokkhólms fór ég 1925 og sat
alheimskirkjuþingið, er þar var haldið undir forustu
Söderbloms erkibiskups. Hefi ég haft mikið gagn og
mikla gleði af ferðum þessum.
Skal ég nú ljúka þessu æfisögubroti. En frá þessu
hefi jeg skýrt, af því að svo er fyrir mig lagt á þessum
degi, er ég sökum þeirrar velvildar, sem stéttarbræður
mínir hafa sýnt mér, á að taka þá vígslu, sem fyrir-
skipuð er.1
Ég þakka biskupnum og prestunum, og ég þakka (ill-
um viiium mínum.
En lofgjörðinni beini ég lil Droltins, því að hann
hefir veitt mér sína náð frá fyrstu stund æfi minnar
U1 þessa dags, og því skal æfisagan vera saga um hand-
leiðslu Guðs, og máli mínu skal ljúka með hinum
lieilögu orðum:
„Lofa þú Droltiu, sála míu, og gleym eig'i öllum lians
velgerningum. Lofa þú Drottin, sála mín, og alt livað í
mér er, lians heilaga nafn“.