Kirkjuritið - 01.07.1938, Qupperneq 26

284
Hinn almenni kirkjufundur.
Júli.
í frumræðu minni verð ég þvi að ræða fyrst um grundvöll
málsins og víkja síðan að nokkurum þeim atriðum, er einkum
varða innri 'hlið málsins, að minu áliti.
Áður en ég kem að grundvelli málsins, vil ég fara nokkurum
orðum um þetta tvent, sem hér er tengl sainan á dagskránni:
„Kirkjan og æskan“.
Orðið kirkja merkir j)að sem er drotni helgað, það sem drotl-
inn á.
Verkefni kirkjunnar er þvi, að j)jóna drotni, eiganda sínum, og
honum verður bezl þjónað með því, að þjóna öðrum. Af því að
kirkjan á að þjóná öðrum, má hún ekki láta sér neitt mannlegt
vera óviðkomandi. Kn sína beztu þjónustu veitir kirkjan með því
að glæða og j)roska æðsta hæfileika mannanna, hæfileika þeirra
til samfélags við Guð, trúarhæfileikann.
Orðið æska er notað um vorstund mannlífsins. I>að tímaskeið
er hæfileikarnir vakna af dvala og leita eins og frjóangar að Ijósi
og yl sé til þroska, j>að skeið, sem hæfileikunum er hætlast við
kali eins og nýgræðingnum á vorin. Skeiðið sem hýr yfir slíku
frjómagni, að j)ótt einn sprotinn deyi, þá vex annar í lians stað
eins og hjá nýgræðingnum. En jafnframt er orðið æska haft um
ungmennin sjálf. Um börnin og unglingana, sem húa yfir fleiri
öflum og hæfileikum, en þeir sjálfir fá gert sér grein fyrir, eða
kunnað skil á og standa oft í meiri umbrotum og hyltingum á
líkama og sálu, en nokkurn tínia síðar í lífinu.
Ekki skilur fræið j)á breytingu sem verður, er það elur fyrstu
spiruna og verður að jurt. Ekki skilur jurtin heldur j)á hæfileika
er hún hýr yfir, þegar hlómmyndunin hyrjar. En æskan veit ckki
heldur í fyrstu skil á þeim hæfileikum, sem i Ijós koma og hrjót-
ast fram. Æskan verður þvi að nokkuru leyti liáð umhverfi sinu
og aðstöðu eins og jurtin á vaxtarskeiði sínu.
Því er j)að lilutverk heimila, skóla og kirkju, að veita hér leið-
heiningar og reyna að veita þessum nýgræðingi að minsta kosti
þá vörn, sem jarðyrkjumaðurinn veilir sínum nýgræðingi, er hann
lileður skjólgarð gegn kuldaáttinni og ræsir frá því kalda vatni,
sem sýrir jarðveginn og spillir honum.
Þetta er sá grundvöllur, sem kirkjan vill eiga samvinnu vjð
heimili og skóla um að mæta æskunni á: Að styðja æskuna að
heilbrigðum vcxti og þroska, svo að hæfileikar hennar fái sem
hezl notið sín.
/ 1 '..</
Kirkjunni er það að vísu ekki launungarmál, að af öllum hæfi-
leikum mannanna telur luin trúarhæfileikann æðstan. Því að með