Kirkjuritið - 01.07.1938, Qupperneq 63

Kirkjuritið.
Hinn almenni kirkjufundur.
319
aðra þessara kirkna, skrifaði mér nýlega: „Þar hefi ég í fyrsta
sinni liér í Englandi orðið snortinn inn að hjarta. í þessu akla-
gamla og marghelgaða musteri drottins greip mig slík hrifning
undir hinum unaðsfögru tónum organs og drengjaradda, að ég
fékk ekki tára bundist".
Sá presturinn, sem ég liafði hvað mest yndi af að hlusta á
og kynnast, heitir Dr. Lesslie Weatherhead. Hann er prestur við
Kity Temple í Lundúnum. Hann er mikill gáfu- og lærdómsmaður
og hefir ritað fjölda ágætra bóka. Ég hygg, að hann sé sá prestur-
inn, sem einna mest er sóttur í London, enda er hann með af-
brigðum góður og mikill prédikari. Hann prédikar venjulega
tvisvar sinnum hvern sunnudag; og sérstaklega við siðdegisguðs-
þjónustuna má sjá á gangstéttinni beggja vegna kirkjudyranna
langar raðir af fólki, sem bíður þess, að kirkjan sé opnuð. Oft
kemst aðeins nokkur hluti þess mannfjölda inn i kirkjuna, en þá
fer fólkið niður í kirkjukjallarann; eru þar hátalarar settir, svo
að heyrast megi það sem fram fer. — Við þessar guðsþjónustur
gjörast hlutir, sem mér finst að séu eitt hið allra merkilegasta, sem
ég kyntist í för minni. — Dr. Weatherhead biður þar um lækn-
ingu til handa sjúkum mönnum — andlega og líkamlega sjúkum
inönnum — og lætur söfnuð sinn allan biðja með sér. Hann lýsir
astandi hinna sjúku — og óskar þess, að allir í kirkjunni hiðji
síðan i hljóði bænar fyrir þeim, sem hjálparþurfa eru: Og á þess-
nm bænaraugnablikum gerast alveg undursamlegir hlutir. Fjöldi
fflanna víðsvegar um England hefir fengið algjöra lækningu
nieina sinna. í sambandi við City Temple er nú sett á stofn
lækningastofa, þar sem aðaláherzlan er lögð á hinar andlegu
lækningar — lækningar með fyrirbæn. — Þar eru meðal ann-
ara starfsmanna 6 læknar. Dr. Weatherhead lýsti einu dæmi í
Prédikun svo að ég heyrði, að viðstöddum einum af þektari
læknum Lundúna, sem hafði liaft sjúklinginn og taldi hann af áður
en Dr. Weatherhead og söfnuður hans báðu fyrir honum. Sjúkl-
íngurinn vissi ekki um fyrirbænina. En á þeim augnablikum,
sem presturinn og söfnuður hans í City Temple bað fyrir hon-
nm, varð hann heill heilsu. Þvi miður get ég ekki að þessu sinni
rætt nánar um þessa hluti, tímans vegna. En það er alveg víst,
að hér á kirkjan stórt verkefni, því að hún á að vera farvegur
fýi'ir læknandi kraft að ofan. Og svo mun það vera, að allflestir,
e‘ ekki allir íslenzkir prestar, gætu sagt frá einhverjum merki-
ægum hlutum, sem gerst hafa í litlu og lágu islenzku kirkjunum
fyrir bæn þeirra og safnaðarins. Enda segir í Heil. ritn.: ,,0g
trúarbænin mun gjöra hinn sjúka lieilan og drottinn reisa
hann á fætur“ (Jak. 5. 14.—15).