Kirkjuritið - 01.04.1939, Blaðsíða 14

148
N. S.: Trúin á upprisu Krists.
Apríl.
nýjan himin og nýja jörð, því að hinn í'vrri himinn og
hin fyrri jörð var liorfin, og hafið er ekki framar til. Og
ég sá borgina helgu, nýja Jerúsalem, stíga niður af himni
frá Guði, búna sem brúði, er skartar fyrir manni sínum.
Og ég hcyrði raust mikla frá altarinu, er sagði: Sjá, tjald-
búð Guðs er meðal mannanna, og hann mun búa bjá
þeim, og þeir munu vera fólk lians, og Guð sjálfur mun
vera Iijá þeim, Guð þeirra. Og bann mun þerra hvert tár
af augum þeirra, og dauðinn mun ekki framar til vera,
Iivorki harmur né vein, né kvöl er framar til, hið fyrra er
farið“ (Opinb. 21, 1—4). Hið gamla á að líða undir lok.
Ný tilvera á að taka við. Samkvæmt skoðun Páls var nýja
öldin, sem spáð Iiafði verið þeim til lianda, er lifðu i sam-
félagi við hinn lifandi drottin, þegar runnin við upprisu
Krists. „Hið gamla varð að engu, sjá, það er orðið nýtt“.
(2. Kor. 5,17). Orð spádómanna og opinberunarrit-
anna. um hinn komanda Iiefir Páll um hann, sem þcgar er
hjá oss. Það sem mest er um vert er þegar orðið veruleiki
í heimi sálnanna. Ekki svo að skilja, sem syndin og dauð-
inn séu hætt að beita ægivaldi sínu. En Kristur er drottinn
í krafti Guðs. Upprisa bans er trygging fyrir því, að nýja
lífið er eilift og ófallvalt. „Dauði, hvar er broddur þinn?“
Vér munum einnig verða leyst úr fjötrum fallvaltleikans.
„Þessvegna, mínir elskuðu bræður, verið fastir, óbifanleg-
ir, síauðugir i verki drottins, vitandi, að erfiði yðar er
ekki árangurslaust i drotni“ (1. Kor. 15.58).
Jól og páskar eru stórhátíðir lífsins: Fæðing lil lífs og
fæðing til eilífs lífs. Frelsarinn opnaði hlið föður síns til
þess að koma til vor. Þegar dagurinn var liðinn, opnaði
faðirinn hliðið til þess að taka aftur son sinn til sín eftir
dagsverkið mikla. Þá streymir nm opið ljós til vor frá föð-
urhúsinu. Og það Ijós lýsir eiliflcga.
Lausleff þýöing. Nokkuð stytl.