Kirkjuritið - 01.04.1939, Blaðsíða 19

Kii\k,juritið.
r
Eg trúi á upprisinn frelsara.
(Páskaprédikun eftir séra Bjarna Jónsson, vígslubiskup).
En eftir hvíldardaginn, þegar lýsti af fyrsta degi vik-
nnnar, kom María Magdalena og María hin, til að líta
ettir gröfinni. Og sjú, mikill landskjálfti varð, því að
engill drottins steig niður af himni og kom og velti
Meininum frá og settist ofan á hann. En útlit hans var
sern leiftur og klæði hans hvít sem snjór. En varðmenn-
'riur skulfu af hræðslu við hann og urðu sem örendir.
En engillinn tók til máls og sagði við konurnar: Verið
ekki liræddar! Því að ég veit, að þér leitið að Jesú hin-
11171 krossfesta. Hann er eigi hér, því að hann er upp-
risinn, eins og hann sagði. Komið, sjáið staðinn, þar
sem drottinn lá. Og farið nú i skyndi og segið lærisvein-
nm hans: .Hann er upprisinn frá dauðum; og sjá, hann
/er á undan yður iil Galileu; þar munuð þér sjá hann.
^já, eg hefi sagt yður það. Og þær skunduðu burt frá
yröfinni, með ótta og mikilli gleði, og hlupu að flytja
lærisveinum hans tíðindin. Matt. 28, 1, -8.
Kristur er upprisinn. Já, hann er sannarlega upprisinn.
Þetta er máttugt orð. Sælir eru þeir, sem heyra þetta orð
°g varðveita það. Ég hefi einhversstaðar lesið: „Það er gott
vera prestur á páskunum“. Notum þá vel þessi réttindi,
sem oss eru gefin, og segjum mönnum frá hinum mesta
S1gri. Það ætti sannarlega að vera hátíðargleði í hjörtum
hrestanna. Hvað fær jafnast á við þenna boðskap? Hvað
‘ettuni vér að prédika, ef vér ættum ekki trúna á hinn
llPprisna frelsara? Ætti það að geta nægt mönnunum, að
erureyndmn að halda minningarræður um dáinn mann?
vílíkur munur að ganga með sorg i hjarta út af gröf-
|nm °S leita að Jesú, sem var dáinn, eða að hlaupa til
ærisveinanna og flvtja þeim tíðindin um upprisuna.