Kirkjuritið - 01.12.1943, Síða 5

Kirkjuritið.
Jlólin og |ólln.
Jólaprédikun eftir séra Bjarna Jónsson
Liík. 2. 1-U.
Höfum vér lnigsað um það, hve gotl þau heimili
eiga, sem fá að halda jól? Það eru margir heimilis-
lausir nú á jólunum, margir landflótta, í útlegð, þrælk-
un og margskonar neyð. Höfum vér hugsað um það
á þessum síðustu árum, hve vel hefir verið farið með
oss fslendinga? Vér syngjum í jólasálminum: „Er vetrar
geisar stormur stríður, þá stendur hjá oss friðarengill
blíður“. Vetrarmyrkrin sýna mátt sinn i heimi nevðar-
innar, andvarpið stígur upp frá særðum heimi. En hjá
oss stendur friðarengill blíður. Eigum vér ekki að
kannast við óverðskuldaða náð Guðs? Það er gjöf frá
Guði, að vér nú megum halda jól.
En vér höfum einnig áður fengið að halda jól. Vér
tigum helgan fjársjóð. Það eru jólaminningarnar.
Eg man eftir aðfangadagskvöldinu heima lijá foreldr-
um mínum. Þegar ég lnigsa um jólin heima og hina
heilögu stund í kirkjunni, sé ég alltaf, hve dimmt sem
verður kringum mig, bjarmann frá tendruðu ljósi. Ég
gleymi aldrei hinni heilögu nótt, er ég var barn lieima.
Þá logaði ljósið alla nóttina. En ég man ekki aðeins
eftir hinni heilögu nótt. Ég sé svo greinilega fyrir mér
birtuna á jólamorgni, er menn vöknuðu mjög snemma
og hátíðlegur kærleikshreimur var í morgunkveðjunni
Gleðileg jól. Ég man liið hátíðlega augnablik, er kveikt
var á kertunum, og jólaguðspjallið var lesið. Allt sé ég
þetta svo greinilega í ljósi minninganna. Þá vöktu þessi