Kirkjuritið - 01.12.1943, Síða 12

311
Jón Eiríksson: Jólakveðja.
Nóv.-Des.
Við skiljum ekki skipting gleði og nauða,
við skiljutn ekki tilgang lífs og dauða,
við skiljum ekki skaparáðin hörðu,
við skiljum ekki lífið hér á jörðu.
Því er bezt að treysta, vona, trúa,
til hans öllum bænum okkar snúa,
jió að sorg og þrautir okkur beygi,
við þekkjum ekki drottins huldu vegi.
Barnið mitt, sem líður þungar þrautir,
en þræddir áður fagrar sólarbrautir.
Nú kemur hann með lífsins ljósið bjarta,
sem lýsir gegnum næturhúmið svarta.
Eg krýp í auðmýkt, klökkur bið af hjarta,
þér Kristur lýsi, jólastjarnan bjarta,
og láti geisla af Ijósi sínu skína
að Kfga og verma hrellda sálu þína.
Láttu, drottinn, ljósið trúar bjarta
lýsa skært í hverju döpru hjarta,
láttu um eilífð aldrei, aldrei dvína
ást og trú á jólagleði þína.
Himna-drottinn, hjálpin eina, sanna,
í hæðir til þín leita bænir manna.
Veittu hjálp þeim sjúku, særðu, mæddu,
sálarstríð og líkamsmeinin græddu.
Jón Eiriksson.