Kirkjuritið - 01.01.1946, Qupperneq 15

Kirkjuritið.
Uppstigning.
9
orða hans: Reistu steininn, og þú munnt finna mig þar,
kljúfðu viðinn, og eg er þar.
VII.
Við þurfum einnig að vinna saman að eflingu kristni-
lífsins með þjóð okkar. Undir því er framtíðarheill ís-
lands komin. Við fögnum öll sjálfstæði íslands, þótt það sé
að vísu í sumu, enn, meira á orði en borði. Og við er-
Um ráðin í því að halda áfram sjálfstæðisbraut. í þeim
efnum er mikilsverð nýsköpunin svo nefnda til styrk-
ingar atvinnuvegunum. Meira þó verð menntun þjóð-
arinnar í ýmsum greinum, andlegum og verklegum. En
niestu varðar þroski þjóðarinnar i siðgæði og trú. Hann
er öruggust sjálfstæðisvörn hverri þjóð. ísland neytir
nú ekki lengur fjarstöðu sinnar. Það er í nábýli við
stórveldi i austri og vestri. Svo var það forðum um
Gyðingaland, og þar hófust flokkadrættir um það, við
hvort stórveldið ætti að styðjast, og' menn settu traust
sitt til hesta og' vagna og riddara, er kæniu til hjálpar
á hættutímum. En spámennirnir miklu réðu til þess að
Ijá einskis fangstaðar á landi né þjóð. Og einn þeirra
mælti einhver spaklegustu orðin, sem nokkur stjórn-
vitringur liefir talað: „Ef þér trúið eigi, munið þér eigi
fá staðizt“. Jákvætt boða þau: Ef þér trúið, munuð þér
standast. Það er þetta, sem íslenzka þjóðin þarf að gjöra
sér ljóst, er hún hefur göngu nýtt ár undir fána sjálf-
stæðisins. Án siðgæðis ekkert sjálfstæði. Og æðst sið-
gæði, manndómur og fórnarvilji, er runnið af krist-
inni trú. Uppspretta sjálfstæðisins verður að vera í
dýpstum skilningi lind lífsins sjálfs — Guð. Við erum
nálega allir íslendingar skírðir til kristinnar trúar og
fermdir, ef okkur er það alvara en ekki nafnið tómt
— ef við trúum, treystum Guði ótakmarkað og skil-
yrðislaust, þá eigum við innra með oss sjálfstæðis-
verndina, sem aldrei hregzt. I^g ætla ekki að flytja
neinn reiðilestur um þjóðarspillingu, eða hugsjónafá-