Kirkjuritið - 01.01.1946, Síða 20

Jan.-Febr.
Sálmur.
(Nóv. 1922.)
Lag: Hver veit hve fjarri er æfi encli.
1 drottins bók ég' las og lærði,
þar leiðina lil Gnðs ég fann.
Hans miskunnsemi brjóstið bærði,
sem barn ég meðtók kærleikann.
Sú innri sæla eilíf er
í andans fátækt byrjar hér.
Minn drottinn Jesús dýrðarinnar
livern dag og nótt þú vitjar mín.
í sorg og gleði sálar minnar
þitt sannleiksljósið trúnni skín.
Þín andans birta blasir mót,
sem björtust skín frá krossins rót.
Ég anda að mér elsku þinni
frá orðum þínum, Jesús minn,
þau eru ætíð mér i minni
þinn máttinn gegnum hjartað finn.
Ég án þín megna ekki neitt.
Þitt eilíft orð fær styrkinn veitt.
Þitt verndarljós ei víki frá mér,
æ — veit mér náð að lofa þig.
Ég einatt finn, að andinn frá þér
er alstaðar í kringum mig.
Þá hjartans játning hefja vil
í lielgri lotning drottins til.
Ingibjörg Guðmiindsson.