Kirkjuritið - 01.01.1946, Qupperneq 32

26
Benjamín Kristjánsson:
Jan.-Febr.
tíma hver öðrum og afmá allt líf af jörðinni, og þannig
slá striki yfir þá tilraun til menningarlífs, sem hér hefir
verið barizt við að stofna til um nokkrar þúsundir ára,
þá verðum vér að skilja þetta tvennt, hversu skaparinn
er óendanlega þolinmóður, og liversu furðulegt það
stökk er, sem mannkynið hefir tekið áleiðis í þekkingu
oy margvíslegri siðmenningu á aðeins tvö þúsund ár-
um, sem ekki eru nema Iítið hrot af ævi mannkynsins.
Nú er að vísu svo komið, að þróun vitsins, þekkirig-
arinnar og tækninnar virðist vera komin á ískyggilega
iiátt stig, horið saman við siðaþroska mannkynsins, og
þegar svo er komið, er alltaf hætla á ferðum. Til er
þjóðsagá um kynjalandið Atlantis, og hversu íbúar
þess sökktu því undir sér fyrir ofurkunnáttu i svarta-
galdri. Þar, sem of njikið bil verður milli hins vitræna
og siðræna þroska, verður sérhver þekking að svarta-
galdri, og nú er hin vísindalega þekking jarðarbúa ein-
mitt komin á það stig, að uggvænlega þykir hilla undir
þann möguleik, að vort Atlantis kunni að sökkva í hók-
staflegum skilningi niður i djúp óskapnaðarins á ný, ef
ekki verður snúið við fyrir fullt og allt af þeim lieljar-
slóðum fjandskapar og stríðsbrjálæðis, sem mannkynið
hefir nú um hríð gengið.
Ef vér reiknum ekki með guðlegri miskunn og æðri
stjórn en mannlegri, hak við rás viðburðanna, þá væri
óhætt að segja, að ástæðan væri harla litil til bjartsýni.
Stökkið, sem mannkynið þyrfti að taka áfram í siðgæði,
sýnist vera svo stórt, að næsta litlar vonir gætu virzt til
þess, að það gæti tekizt, er litið er til þróunar síðustu
Iiálfrar milljónar ára.
Það er aðeins eitt, sem getur gefið oss trúna á það,
að þessi undraverða tilraun til lifs á jörðinni endi ekki
með allsherjar sprengingu og glötun, og það er það, að
bak við hana stendur liinn lifandi Drottinn, bak við
sköpunarverkið stendur liann, sem veit, hvað hann er að
gera, og er líklegur til að halda því jafnvægi, sem nauð-