Kirkjuritið - 01.12.1946, Qupperneq 61

Kirkjuritið.
Séra Kristinn K. Ólafsson.
355
stofnanir ríkisins, sem bezt ættu að vera færir nm þetla
að dæma.“
Séra Kristinn gekk í barnaskóla heimabyggðar sinn-
ar, en jók einnig drjúgum við það skólanám með víð-
tækum lestri íslenzkra bóka, fyrst og fremst þeirra, er
bann átti kosl á á beimili sínu, þar sem menningarlegur
og bókmenntalegur áhugi réði ríkjum, og notfærði sér
jafnframt ágætlega næsta fjölskrúðugt bókasafn lestr-
arfélagsins „Ganglera“, sem stofnað var snemma á ár-
unum í bygðinni og slóð með blóma. Hefi ég það eftir
góðum heimildum, að bann muni bafa lesið hverja bók í
því safni, og ber það gotl vitni þekkingarþorsta lians,
en sjálfur hefir liann sagt, að lestur íslenzkra rita á
æskuárunum hafi reynzt sér traustur grundvöllur, þá
er lengra kom á námsbrautinni.
En einnig átti hann því láni að fagna á unglingsár-
um sínum að njóta einkakennslu í gagnfræðaskóla-
námsgreinum hjá tveimur ágætum menntamönnum
byggðarinnar, sóknarpresti sínum séra Friðriki J. Berg-
mann og dr. B. ,1. Brandson, er var kennari hans í
barnaskólanum, eins og fyrr er getið. Átti séra Friðrik
mikinn þátt i þvi að glæða menntaþrá ungra efnis-
manna í prestakalli sínu og livetja þá til skólagöngu, og
var dr. Brandson í þeirra hópi, liinn fyrsti sonur Garð-
arbyggðar, er gekk menntaveginn. Vill svo vel til, að
í fyrrnefndri minningargrein sinni um binn síðartalda
hefir séra Kristinn lýst báðuni þessum fræðurum sín-
um á yngri árum með fögrum orðum, og kemur þar einn-
ig glöggt í ljós binn ríki þakkarhugur, sem hann ber i
brjósti til þeirra beggja.
Um nám dr. Brandsons hjá séra Friðrik fer hann
þessum orðum: „Svo bar hann gæfu til að njóta frábærr-
ar heimakennslu bjá scr Friðrik Bergmann. Á þeim ár-
um voru miðskólar (Higli Schools) mjög óviða, og á-
stæður litlar til að nota þá fáu, er til voru. Varð þá séra
Friðrik ýmsum að liði með því að halda við hinuin ís-