Kirkjuritið - 01.12.1952, Síða 17

JÓLAVAKA BARNANNA
223
vöktu yfir hjörð sinni um nóttina. Allt í einu stóð engill
Drottins hjá þeim og dýrð Drottins ljómaði í kringum
R en þeir urðu hræddir.
En engillinn sagði við þá: „Verið óhræddir, því sjá, ég
boða yður mikinn fögnuð, sem veitast mun öllum lýðn-
um, því að yður er í dag Frelsari fæddur, sem er Drott-
inn Kristur í borg Davíðs. Og hafið þetta til marks: Þér
niunuð finna ungbarn reifað og liggjandi í jötu. Og í
sömu svipan var með englinum fjöldi himneskra her-
sveita, sem lofuðu Guð og sögðu:
Dýrð sé Guði í upphæðum,
og friður á jörðu með þeim mönnum,
sem hann hefir velþóknun á.
Og er englarnir voru farnir frá þeim til himins, sögðu
hirðarnir hver við annan: „Við skulum fara rakleiðis til
Eetlehem og sjá þann atburð, sem orðinn er og Drottinn
hefir kunngjört oss, og þeir flýttu sér til borgarinnar og
fundu bæði Maríu og Jósef og ungbarnið liggjandi í jöt-
Unni. En er þeir sáu það, skýrðu þeir frá öllu, sem skeð
hafði úti á völlunum, og frá því, er talað hafði verið við
þá um barnið.
Og allir, sem heyrðu það, undruðust mjög það, sem
hirðarnir sögðu. En María geymdi öll þessi orð í hjarta
sínu og hugleiddi þau með sjálfri sér.
Og hirðarnir sneru aftur og vegsömuðu og lofuðu Guð
fyrir allt, sem þeir höfðu heyrt og séð.“
Þá syngjum við sálminn: I Betlehem er barn oss fætt:
1 Betlehem er barn oss fætt,
því fagni gjörvöll Adamsætt.
Hallelúja.
Það barn oss fæddi fátæk mær.
Hann er þó dýrðar Drottinn skær.
Hallelúja.