Kirkjuritið - 01.12.1952, Side 21

JÓLAVAKA BARNANNA
227
fyrst hann er Frelsari heimsins. Við skulum líka fara og
leita að þessu barni.“
Það var skrítinn hópur, sem hélt í áttina til Betlehem
þetta kvöld, en þar sem allir voru í fasta svefni, sá þau
enginn.
Loks kom hópurinn að fjárhúsinu. „Skyldum við mega
koma inn,“ sögðu dýrin. „Það er verst, ef litli drengur-
ínn verður hræddur, því að það eru allir svo hræddir við
°kkur.“
En svo opnuðu þau hurðina á peningshúsinu og gægð-
ust inn, og þau sáu litla drenginn í jötunni, þar sem hann
syaf. „Mikið er hann fallegur," sögðu öll dýrin, og þau
sógðu þetta svo hátt, að hann vaknaði og rétti upp litlu
höndina, en kom þá við loðinn kollinn á birninum, en
^jónið, sem er konungur dýranna, hafði nú orð fyrir hin-
uui dýrunum og sagði: „Ég hefi aldrei beygt mig fyrir
uokkrum eða lotið neinum, en fyrir þessu barni vil ég
heygja mig í auðmýkt, því að það er máttugra en við
°H.“ Svo beygði ljónið sig til jarðar og lá kyrrt, eins og
það væri að tilbiðja barnið. Hið sama gerðu öll dýrin og
héldu síðan aftur út í skóginn.
Lýrin höfðu líka fengið að sjá Frelsarann.
(Þýtt).
Eg vona, að þessi kvöldvaka hafi orðið ykkur til ánægju
°g óska þess, að þið megið eignast margar gleði- og helgi-
stundir nú um jólin og hátíðirnar.
Nú Ijúkum við jólavökunni með því að syngja sálminn:
Jesú, þú ert vort jólaljós:
Jesú, þú ert vort jólaljós,
um jólin Ijómar þín stjama.
Þér englarnir kveða himneskt hrós,
það hljómar og raust Guðs bama.
Skammdegismyrkrið skyggir svart,
ei skugga sjáum þó tóma.