Kirkjuritið - 01.04.1954, Blaðsíða 9

TRÉN TVÖ í KROSSINUM
151
Þá lifandi röddu sinni. Þeir vildu ekki afneita sjálfum sér.
Sjálfselskan getur einnig ráðið á trúarsviðinu, þannig að
vér viljum hafa Guð til þess að hrinda í framkvæmd hug-
sjónum vorum og fyrirætlunum í stað þess að láta Guð
stjórna oss og breyta oss til batnaðar. Lýðurinn var snort-
inn þjóðarhrifningu, en í þeirri hrifningu hélt hann sjálf-
Um sér fram og leitaði heiðurs og tignar, valda og ham-
ingju fyrir sjálfan sig — gegn vilja Guðs og veldi yfir
þeim. Þjóðarhrifning getur einnig verið í andstöðu við
Guð.
Frá krossi Jesú leggur birtu á alla söguna og yfir hugs-
anir vorar og hjörtu, jafnvel yfir dularlöngun hjartans til
Þess að losna við Guð og eignast máttinn og dýrðina.
En það var ekki þetta eitt, sem lét kross Jesú verða
til. Hefði svo verið, þá hefði krossinn blátt áfram verið
úgnin ein, en ekki hjálpræðistáknið, sem hann hefir verið
Þúsundunum um aldirnar. Þessi kross boðar einnig annað
en synd mannanna. Dauði Jesú var ekki einungis píslar-
vættisdauði. Hann gekk út í dauðann af frjálsum vilja.
Hann hefði vel getað komizt hjá því. En hann gjörði það
ekki, af því að hann vildi ekki sleppa hendinni af syndug-
Urn mönnum. Hann vissi um allan hag þeirra. Hann vissi,
að undirrótin að öllu böli mannanna er mótspyrnan móti
Guði og fráhvarfið frá honum, og að hún myndi verða
eilíf ógæfa mannanna, ef ekki yrði sigrazt á henni. Hann
§at ekki gengið fram hjá þessu. Hann réðist miklu framur
keint að því bölvi, fús til þess að þola allt, ef hann gæti
aðeins bjargað mönnunum frá því, sem er mesta ógæfa
lífsins og bölvun. Hann vildi taka á sig verstu illgerðir
aiannanna til þess að verða þeim til hjálpræðis með kær-
l^ika sínum, er liði kvöl.
Þannig varð k æ 'r 1 e i k i Guðs augljós mitt í hinum
synduga heimi. Þegar vér segjum, að það hafi verið kær-
leiki Guðs, sem gekk hér á hólm við syndina í heiminum,
Þá er það af því, að vér trúum því, sem stendur í Nýja