Kirkjuritið - 01.04.1954, Blaðsíða 17

GLEÐIFREGN PÁSKANNA
159
Og nú tók gríska spekin undir með gyðinglegu klókind-
unum. Nú tók hún á öllu sínu að kveða þessa páskafregn
niður. Upprisuboðskapur var Grikkjum sama fjarstæðan
enn, eins og þegar Páll postuli flutti hann fyrsta sinn á
Aresarhæð í Aþenu.
Einn grískur spekingur, Kelsos að nafni, réðst gegn trú
kristinna manna snemma á 2. öld, og þá einkum gegn
upprisukenningunni, af svo miklum skarpleika, að eg hefi
fyrir satt, að hann hafi teflt fram öllum þeim rökum gegn
upprisunni, sem fram hafa komið til þessa dags og nokk-
Urs virði eru.
En menn létu ekki sannfærast.
Kristnin, reist á fregninni um upprisu Jesú Krists, fór
sigurför, þjóð frá þjóð og öld fram af öld. Og enn í dag
er hún flutt hér á íslandi, landi, sem þá var ekki til í
landafræðinni, já, í heimsálfum, sem ekki voru til í landa-
fræði þeirra alda.
*
Um svona mikla fregn er engin furða, þó að menn spyrji:
Verður hún sönnuð?
Um það hefir verið rætt í margar aldir.
Eg held, að upprisa Jesú Krists sé viðburður þess eðlis,
að hún verði aldrei studd beinum „vísindalegum" sönn-
Unum. Og eg held meira að segja, að hún eigi ekki að
vera það.
Það, sem úr sker í slíkum málum, verður að vera frjálst
val, eða hvað menn vilja kalla það: Trú, traust, stökk út
5 óvissuna, eitthvað svipað og það, sem lætur barnið, án
allra raka, leita móðurfaðmsins, þegar það vill leita skjóls.
En hvort sem fregnin um upprisu Jesú Krists verður
sönnuð eða ekki, þá held eg því afdráttarlaust fram, að
kristin trú verður að vera á því reist, að fregnin sé sönn.
Á skröksögu, hversu heillandi og fögur sem hún er, verður
lífsskoðun ekki reist. Og allra sízt væri það sæmandi um
trúna á hann, sem sjálfur sagðist vera til þess fæddur, og