Kirkjuritið - 01.04.1954, Blaðsíða 13

TRÉN TVÖ í KROSSINUM
155
Þrunginn: ,,Ég hefi komizt að því, að einn yðar er lygari.
Þess vegna ætla ég að leggja stranga föstu á sjálfan mig.“
Og alvaran yfir Gandni, er hann mælti þetta, og harmur
hans og hugsunin um þjáning hans vegna lygi drengsins,
hefir rist dýpra en allt annað, sem hann hefði getað gjört
við drenginn sjálfan. Þetta er maður, sem gengst sjálfur
Undir kvöl til þess að leiða dreng frá lygi til sannleiks.
Kross Jesú er heilög, guðleg ást, sem tekur á sig synd alls
uiannkynsins til þess að leiða oss aftur til Guðs í áttina
a<5 því marki, er hann hefir sett lífi voru.
Krossinn, sem táknar útbreiddan faðm Guðs við oss
syndugum mönnunum, birtir oss jafnframt sekt vora.
Hann vill sigrast á síngjömum vilja vorum og þrjózku
°g fá oss til þess að hætta að berjast gegn Guði. Eins og
krossinn er hið ytra eitt þvertré lagt á annað tré, þannig
vill Guð með krossi Krists lægja dramb vort og eigin-
Sirni, svo að vér gefumst honum og hann umbreyti oss
°g taki oss í þjónustu sína.
Verið hljóð frammi fyrir mynd hins krossfesta. Og um
leið og þú horfir á þjáningar Krists, þá skaltu afneita öllu
hví í hugsunum þínum, hjarta og lífi, sem á þátt í því að
húa þessum kærleik kross, og seg við hann:
„Drottinn, veit mér viðtöku eins og ég er. Fyrirgef
mér alla synd mína. Tak vilja minn og gjör hann að þín-
um vilja. Tak hjarta mitt og lát það verða nýtt. Veit mér
bað, að ég megi þjóna kærleik þínum.“
Á. G. þýddi.