Kirkjuritið - 01.04.1954, Blaðsíða 15

Gleðifregn páskanna.
Gamall og góður landssiður var það hér á landi, er
^enn hittust á fömum vegi, að spyrja hver annan, hvað
helzt væri tíðinda. Samgöngur voru ekki örar, og fréttir
bárust hægt og strjált.
Enn er það svo, að nýjar fréttir eru fremstar alls þess,
er biöð og útvarp birta. Þær eru mæniás alls efnis blaða
°g útvarps.
Hver skyldi nú vera hin mesta frétt, sem birzt hefir?
Fréttin um lausn kjarnorkunnar kæmi þar vafalaust
framarlega. Hún markaði tímamót. Og þar skeði það ein-
kennilega, að allir hlutu að sjá, að hér voru timamót
ttiörkuð. En venjulega er það svo, að tímamótin mestu
fara þannig fram, að enginn sér, fyrr en seinna, og það
ef til vill löngu seinna, að hér voru tímamót mörkuð.
Fæstir hafa gefið því nokkurn verulegan gaum, þegar
ungur og lítt þekktur maður, að nafni Marteinn Lúter,
^esti upp nokkrar setningar um aflátssölu og bauðst til
Þess að verja þær í venjulegri rökræðu.
Fæstir taka einnig eftir því, þegar gerðar eru þær upp-
götvanir, sem marka tímamót. Þær gerast einhvers staðar
inni í vinnustofum vísindamannanna, og afleiðingar þeirra
homa fram seint og síðar meir.
*
Þannig var það og um þau tíðindi, sem drýgst tímamót
hafa markað með vestrænum þjóðum:
Kristui' er upp risinn.
Þessi fregn var fyrst sögð fátækum almúgakonum aust-