Kirkjuritið - 01.04.1954, Blaðsíða 18

160
KIRKJURITIÐ
til þess kominn í heiminn, að hann bæri sannleikanum
vitni, og sagði að einkenni fylgismanna sinna væri það,
að þeir væru sannleikans megin, gegn lygaranum, Satan,
og öllu hans og lýginnar veldi.
*
En styðja þá söguleg rök þennan viðburð?
Eg tel hiklaust, að söguleg rök upprisu Jesú Krists séu
eins sterk og óyggjandi og frekast er unnt að ætlast til.
Vitanlega er ekki unnt að rekja þessi sögulegu rök í
þessu stutta máli, enda ekki tilgangurinn. En hér er nóg
að minna á það, að auk guðspjallafrásagnanna, þessara
stuttu og látlausu frásagna, sem bera á sér ótvíræð fingra-
för sannleiksvottanna að flestu leyti, er frá þessum við-
burði sagt í heimildum, sem jafnan þykja hvað sterkastar,
og það eru samtíma fornbréf.
Páll postuli, sem líklega er ekki fjarri því að vera jafn-
aldri Jesú Krists, getur upprisunnar í bréfum sínum og
reisir sína nýju trú á þeim viðburði. En sérstaklega skýrir
hann frá þessu í fyrra Korintubréfi, bréfi, sem enginn
heilvita sagnfræðingur getur efazt um að sé ósvikið bréf.
Hann telur þarna upp hóp manna og vitnar til hundraða
manna, er hafi séð Jesú upprisinn. Segir hann, að flestir
þeirra sé á lífi enn, þegar bréfið er skrifað, en bætir þó
við til frekari nákvæmni, að nokkrir þeirra séu dánir.
Þetta bréf les einn f jölmennasti söfnuður kristninnar þegar
í stað, og afrit þess hafa borizt á svipstundu um alla
kristnu söfnuðina. Fjöldi þeirra, sem þarna er sagt að hafi
séð Jesú upp risinn, hefir lesið frásögnina. Hvað yrði
úr svona frásögn, ef hún hefði verið ýkt þjóðsaga og rang-
færð, eða hreint og beint uppspuni?
Mér koma í hug hin frægu ummæli Snorra Sturlusonar,
er hann metur sögulegt gildi skáldakvæðanna: „Tökum
vér þar mest dæmi af því, er sagt er í þeim kvæðum, er
kveðin voru fyrir sjálfum höfðingjunum eða sonum þeirra.
Tökum vér það allt fyrir satt, er í þeim kvæðum finnst