Kirkjuritið - 01.12.1960, Page 19

KIRKJURITIÐ
449
Egyptalandi.“ Móse bar fram afsakanir og sagði: „Hver er ég,
að ég fari á fund Faraós?“ En Drottinn sagði: „Far nú.“ Móse
afsakaði sig enn og sagði: „Mér er tregt um málfæri og tungu-
tak.“ En Drottinn sagði: „Far nú. Ég skal vera með munni þín-
um og kenna þér, hvað þú skalt mæla.“ Móse hlýddi og fór.
Jesaja var kallaður. Orðið náði til hans. En hann sagði: „Vei
mér, það er úti um mig.“ En við hann var sagt: „Misgjörð þín
er burt tekin og friðþægt er fyrir synd þína.“ Raust Drottins
heyrðist: „Hvern skal eg senda?“, og Jesaja svaraði: „Hér er
ég. Send mig.“ Og Drottinn sagði: „Far þú og tala til fólksins.“
Slíkur er máttur hins vekjandi orðs. Þannig vígir Guð þjóna sína,
sem hann kallar. Heill þeim, sem hlýða kölluninni og segja:
,,Eftir orði þínu.“
Jeremíu treysti ekki sjálfum sér, og því sagði hann: „Ó, herra
Drottinn. Sjá, ég kann ekki að tala, því að ég er enn svo ungur.“
En Drottinn sagði: „Þú skalt fara til allra, sem ég sendi þig til,
og tala allt það, er ég býð þér.“
Þannig veitir Guð náðargjafir sínar um leið og hann kallar
menn með orði sínu.
Sál var ofsóknari. Það var ekki í huga hans að beygja sig
fyrir orði lífsins. Drottinn kallaði til hans og stöðvaði hann á
veginum. En Drottinn kallaði einnig á lærisvein, og hið knýj-
andi, vekjandi orð náði að hjarta hans. Þessi lærisveinn hét
Ananías, og Drottinn sagði við hann: „Statt upp, og gakk inn
í stræti það, sem kallast hið beina, og spyr þú upp í húsi Júd-
asar mann frá Tarsus, er Sál heitir, því sjá, hann biðst fyrir."
Ananías var titrandi. Það get ég vel skilið. Hann kveið fyrir
því að eiga að fara til þessa manns. En Drottinn sagði: „Far
þú.“ Hér var um ekkert annað að ræða en hlýða orði Drottins.
Ananías hefur eflaust haft hjartslátt, er hann kom inn í beina
strætið. En orð Drottins vann sigur, svo að Ananías gekk inn
í húsið. Sjáum þetta fyrir oss. Hlustum, er hann segir: „Sál,
bróðir, Drottinn hefur sent mig.“
Páll stóð upp, gekk fram og talaði lífsins orð. Ekkert gat
stöðvað hann, því að hann hlýddi orðinu og var allur í orðinu.
Hann ferðaðist og prédikaði. Hann gat ekki annað. Hann segir
sjálfur: „Skyldukvöð hvílir á mér. Vei mér, ef ég boðaði ekki
f agnaðarerindið. ‘ ‘
Þetta er sannfæring trúarinnar, sigur hins lifanda orðs. Þann-
29