Kirkjuritið - 01.12.1960, Síða 41

KIRKJURITIÐ
471
gert félagsheimilið á næsta sumri. Margir safnaðarmeðlimir
hafa gefið stórgjafir til kirkjunnar í peningum, efni og vinnu.
Þessar gjafir hafa nýlega borizt: Kristín Runólfsdóttir frá Búð-
um, Grundarfirði, nú til heimilis í Grafarnesi, gaf 10 þús. kr.
til minningar um eiginmann sinn, Cecil Sigurbjarnarson, sem
fæddur var 22. ágúst 1896, en fórst með línuveiðaranum Papey
20. febr. 1933. Er þetta stærsta gjöf einstaklings, sem kirkjunni
hefur borizt. Guðbjartur Jónsson byggingarmeistari gaf 5000 kr.
sem örlítinn þakklætisvott fyrir alla þá blessun, sem honum
hlotnaðist í samverunni með vinnuflokknum. Ellilífeyrisþegi í
Grundarfirði kom með 2000 kr. „afgang“ frá sumrinu til kirkj-
unnar, og fleira mætti telja.
Vinnuflokkurinn, framlag hans og fórnfýsi heimamanna í
sambandi við hann, er kafli út af fyrir sig, sem hér verður ekki
gerð nein tæmandi skil. Margir hafa spurt: Borgar sig að hafa
vinnuflokk? Já, vissulega. Framlag hans í vinnu var mikið, en
sú örvun, sem honum fylgdi fyrir söfnuðinn, var ómetanleg.
Þátttakendur stóðu sjálfir straum af ferðakostnaði, en söfnuð-
urinn sá um húsnæði og fæði. Útgjöld safnfaðarins vegna vinnu-
búðanna voru um 13 þús. kr., en um helmingur af þeirri upp-
hæð voru gjafir heimamanna í fæði og vinnu. Allmargar kon-
ur í kvenfélagi Eyrarsveitar tóku að sér til skiptis að sjá um
alla matargerð fyrir vinnuflokkinn og gáfu alla sína vinnu.
Mörg heimili sendu matargjafir, svo að aldrei skorti mjólk,
smjör, egg, brauð né kökur á borðum vinnuflfokksins. Verzl-
unarfélagið Grund veitti mikinn afslátt á allri matarúttekt
°g gaf auk þess stórgjöf til kirkjunnar í byggingarvörum.
Ýmsir þeir, sem ekki voru heima eða gátu ekki sjálfir unnið við
hirkjubygginguna, sendu peningagjafir til að standast straum
af kostnaði við vinnuflokkinn. Fimm safnaðarmeðlimir gáfu
samtals 5000 kr. í þessu skyni.
Fjórir þátttakenda í vinnubúðunum voru stúlkur, sín frá
hverju þessara landa: Danmörku, Hollandi, Þýzkalandi og
úandaríkjunum. Voru þær að sjálfsögðu ómissandi í flokks-
starfinu, og stóðu sumar hverjar ekki karlmönnum að baki í
grunngreftri, mótauppslætti og steypuvinnu. Danska kennslu-
honan Elisabet Kielderup Jörgensen var leiðtogi flokksins af
hálfu hinna erlendu þátttakenda. Hún undirbjó biblíulestrana
°g hafði forystu í mörgum öðrum greinum og var full af áhuga