Kirkjuritið - 01.05.1961, Page 27

KIRKJURITIÐ
217
Það er gott að miimast þessara orða, J)egar myrkur og ör-
yggisleysi hvílir yfir veröldinni, þegar styrjaldir hafa geisað,
enn er margt í rústum og óvíst er, hvort uni nokkuð annað
og meira er að ræða en vopnalilé, nieðan þjóðirnar hefja nýtt
hervæðingarkapphlaup. Þegar dimmt er í álinn, er eins og
mild og hlý rödd tali til vor frá guðspjallinu: Réttið úr yður
og lyftið liöfðum yðar í trú og von um hetri tíma.
Gaitið að fíkjutrénu
Til viðbótar við þessi orð kemur svo hin hugðnæma líking
Jesú um fíkjutréð. Hún er vissulega eftirtektarverð. Sjálf
líkingin er að vísu auðskilin: Þegar trén fara að skjóta öng-
um, er sumarið í nánd. En það sem einkum vekur athygli er,
hversu trénu, sem vex og springur út, er líkt við þrenginguna:
^iÞegar þér sjáið allt þetta koma fram“ það er þjáninguna og
örvæntinguna, einmitt þá er guðsríkið í nánd. Þá er fylling
tímans komin. Hið margvíslega umrót er merki vorleysing-
anna. Upp úr ösku veraldarbrunans rís nýr heimur.
Er þetta ekki of mikil bjartsýni, munu menn spyrja.
En svarið verður: Þessi er boðskapur trúar vorrar. Bak við
þjáninguna: sigur. Gegn um margar þrengingar ber oss inn
að ganga í guðsríki. Sjálft tré hörmunganna ber að lokum dýr-
an ávöxt. Þess vegna láta kristnir menn ekki hugfallast, þó
að öndvert blási. heldur rétta þeir úr sér með mikilli eftir-
vænting, þegar liriktir í viðum hinnar fornu mannfélagsbygg-
mgar. Þá eygir hin kristna von nýtt ljós. Þegar uggur og kvíði
fyllir liugi annarra, lyftir hún liöfðinu og skynjar, að lausnar-
timinn er í nánd, bráðum kemur sumarið.
Kristin trú er byggð á óbugandi bjartsýni.
tijartsýni efnishyggjunnar
En þessi bjartsýni er þó ekki bundin við manninn einn og
mátt lians.
Undanfarna áratugi liefur verið mikið af slíkri hjartsýni,
eii hún liefur ekki staðizt dóm reynslunnar. Efnisliyggjan
^tyrkti mjög trú manna á mátt sinn og megin. Hún liét mann-
Eyninu gulli og grænuni skógum: Látið vélarnar niala yður
tttalt og salt, látið hinn óþreytanda Grótta stóriðjunnar færa