Kirkjuritið - 01.10.1961, Blaðsíða 20

354
KIRKJURITIÐ
„Eitt var, sem ég kunni illa við, og það var, að ekkert var
lesið eða sungið, þegar lagt var út, eins og siður var á Norður-
landi. Ég liafði orð á þessu við yfirmennina, en þeir sögðu,
að liver gæti beðið fyrir sér sjálfur með sjálfum sér. Ég vissi,
að þetta var satt, en ég kunni betur við, að það væri liaft eins
og ég bafði vanizt og var líka ábrifameira. Ég var óánægður
með þetta, en mátti bafa það“.
Hér segir svo frá því er Sigurður varð við þrábeiðni Péturs
biskups Péturssonar og bætti á sig tveim bögglum til burðar
norður í land að vetrarlagi, þótt ofblaðinn væri áður.
„Hann sagði, að þetta væri dýrindis tau“. Ég segi: „Ef þér
viljið bætta á að senda þetta með mér, þá lield ég, að ég verði
að reyna að taka það“, og varð liann mjög glaður og spyr mig,
livað ég vilji bafa fyrir það. En ég segi, að hann viti, bvað
póstur taki. Kemur bann nú með ríkisdal og segist gefa mér,
fyrir þrjú bréf og sendingarnar, og var það mikið meira en
póstur tók. Ég þakka lionum fyrir borgunina, en hann þakkar
mér fyrir, að ég gerði þetta. Svo var komið með kaffi tneð
brauði, og þegar ég er búinn að drekka, þakka ég lionum fyrir
og kveð Eirík Briem, sem var þar inni, en biskup fór út með
mér og bélt þar yfir mér lijartnæma og nokkuð langa ræðu, og
bað Guð að leiða mig og blessa í þessari ferð og alla mína ævi
og vera ætíð minn leiðtogi og verndari á allri minni ófarinni
lífsleið og taka mig svo til sín, þegar lionum þóknaðist.
Ég var óumræðilega glaður af þessu, og fannst ég liefði verið
ánægður, þó liann liefði ekki borgað mér neitt fyrir það, sem
ég gerði fyrir bann. Ræða hans var ekki munnflapur, það beyrði
ég, því að hann var mjög brærður, og líka var ég brærður og
kvaddi liann með alúðarþakklæti fyrir þessa blessun, sem bann
lagði yfir mig“.
Gunnar Árnason■
Maihir fer heimsendanna á milli í leit aiV því, sem liann þarfnast,
hverfur heini aftur til aiV finna það. — George Moore.