Kirkjuritið - 01.10.1961, Blaðsíða 34

368
KIRKJURITIÐ
þátttakendunum sjálfum. Að vísu er Núpssöfnuður ekki fjöl-
mennur, en mjög náin kynni og heillavænleg tókust við þetta
fólk, og þá vitanlega sérstaklega staðarfólkið. Var það mjög
lirifið af því starfi, sem þarna var unnið og þó e.t.v. enn meir
af hinum glaðværa anda, sem þarna ríkti, og trúarlífið og sam-
staðan í trúariðkunum meðal vinnubúðarfólksins skapaði. Lagði
það sig fram um að kynnast þessu sem bezt og tók þátt í helgi-
athöfnum búðanna. Voru líka lialdnar almennar guðsþjónust-
ur og barnasamkomur; auk Jiess var altarisganga. En auk
Núpssóknar komst fólkið í Mýrarsókn í snertingu við búðirn-
ar, sótti Jiangað og bauð flokknum lieim. Auk þess fór flokk-
urinn í lieimsóknir bæði að Þingeyri og til Isafjarðar auk
Haukadals. Þá var bablin ein almenn kynningarvaka, og var
luin geysilega fjölsótt. Má Jiví segja, að Jiessar fyrstu vinnu-
búðir á Vestfjörðum bafi náð með boðskap sinn um samstarf
og samstöðu kristinna einstaklinga binna ýmsu landa til margra
staða og lieimila vestur Jiar.
Hin bliðin, sem minnzt var á áðan, samslaðan í flokknum og
andinn, sem þar ríkti, var mjög ánægjuleg. Strax eftir að kynn-
ing liafði tekizt, varð flokkurinn sem ein stór fjölskylda. Benti
margt til þess, að Jiessar tvær Jjjóðir eigi ýmislegt sameiginlegt
og séu mjög líkar. Skapaðist þarna söfnuður, sem leitaðist við
að fræðasl um Krist og bvert annað, leitaði að Guði í túlkun
orðsins og sagði frá löndum sínum og þjóðum, átti guðsjijón-
ustur saman í kirkjunni og við starf og juku á skilninginn á
ýmsu, sem lielzt einkennir Skota og Islendinga. Það gleymdist
ablrei, að Jiarna voru fulltrúar tveggja þjóða, en Jiað var jafn
greinilegt, að sami var Guð beggja, sem beyrði bænir Jieirra,
bvort heldur Jiær voru fluttar einslega eða í sameiginlegri til-
beiðslu. Hver dagur bófst með belgistund og Jiannig lauk bon-
um einnig. Biblíulestrar voru daglega og bænir um matmáls-
tíma. Eftir 6 stunda vinnu var farið í fjallgöngur, sund eða
leiki, rabbað saman, bréf skrifuð eða annað slíkt. Og við allt
var Jiað gleðin, fögnuðurinn, sem einkenndi búðirnar og gestir
tóku strax eftir.
Vinnubúðirnar bér á landi á Jiessu sumri Iiöfðu samtals um
tuttugu íslenzka þátttakendur. Flestir Jieirra böfðu aldrei
kynnzt starfi Jieirra fyrr. Reynzlan varð Jieim öllum mjÖg dýr-