Kirkjuritið - 01.10.1961, Blaðsíða 30

364
KIRKJURITIÐ
gekk. Var liann andblær, er vaknaði í garði mínum og leið í
austurátt? Eða var hann stormur, sem var þess albúinn að
lirista alla liluti niður að neðsta grunni?
Ég veit það ekki, en á þeim degi deyddi sólsetur augna
Iians drekann í mér, og ég varð kona, ég varð Miriam, Miriam
frá Mijdel“. —
1 þessari skábllegu frásögu er margt lærdómsríkt. Sannleik-
urinn er sá, að margir standa í raun og veru í sporum Maríu
Magdalenu, breizkir menn og brotlegir, sem eru að byrja að
verða leiðir á sjálfum sér, jafnvel þó að þeir viti ekki af því
sjálfir. Venjulega kemur það fram sem einliver einkennileg-
ur lífsleiði og tómleikakennd. Þeir eru margir nú á dögum,
og hafa raunar alltaf verið, sem liægt er að segja um, að bafi
oröið „viðskila við sál sína“, eins og María Magdalena kemst að
orði. En gallinn er sá, að þeir bafa ekki verið eins bamingju-
samir og María: Þeir hafa ekki kynnst Meistaranum, hinum
fullkomna manni, guð-menninu, sem er takmark vor allra.
Það er blutverk kristinnar kirkju að gefa mönnum tækifæri
lil þess að kynnast þessum fullkomna manni og að leita sálar
sinnar og finna liana. — Það blutverk rækir lnin að mínum
dómi bezt með því að lialda á lofti Kristsliugsjóninni, boða
Jesúm sem bina fullkomnu fyrirmynd. „Kristur í oss — von
dýrðarinnar“ — sem Páll postuli nefnir svo — er það ekki hið
óviðjafnanlega fyrirheit kristins dóms, sem stöðuglega þyrfti
að hljóma í eyrum vorum og lifa í lijörtum vorum sem fagur
og frjósamur draumur?
Frægur listamaður heimsótti eitt sinn ungan frænda sinn,
sem var stúdent. Blöskraði honum að sjá binar ljótu og khiru
myndir, sem stúdentinn liafði fest upp í herbergi sínu. Lista-
maðurinn lét þó ekki á neinu bera, en þegar liann kom lieini,
sendi liann frænda sínum undurfagurt málverk. Stúdentinn
fagnaði gjöfinni, eins og að líkum lætur, og liengdi liana þegar í
stað á einn vegginn í lierbergi sínu, þar sem mest bar á henni.
En smám saman varð honum Ijóst, að hinar myndirnar voru
í of miklu ósamræmi við þessa fögru mvnd. Hann neyddist
til að taka þær niður. Á efri árum sínum sagði listamaðurinn
stundum ungu fólki þessa sögu og bætti þá stundum við: „Líku
máli gegnir um Krist. Ef við berum mynd hans í huga og