Kirkjuritið - 01.10.1961, Blaðsíða 31

KIRKJURITIÐ 365
hjarta, verður það, sem illt er og 1 jótt, að rýma þaðan fyrr
eða síðar“. —
Það er þetta, sem ég vildi að lokum leggja áherzlu á. Það
er kirkjunnar mikla hlutverk að gefa öllum lýðum, sem feg-
ursta mynd af Kristi og greiða áhrifum lians og andrúmslofti
veg að hjörtum mannanna. — Reisum ekki neinar kenninga-
girðingar í kringum hann. Leyfum lionum sjálfum að tala
við mennina. Undirbúum sem bezt má verða stefnumót hans
og hverrar einstakrar mannssálar, sem þarf á lionum að lialda,
en þrengjum ekki oss sjálfum inn á slíka einkafundi. — Oss er
óliætt að treysta því, að ef myndin af Kristi er nógu fögur og
fær þar af leiðandi það óðal, sem lienni ber í sálum mann-
anna, þá munu ljótu myndirnar liverfa smátt og smátt, ein af
annarri, eins og einhver ósýnileg liönd hafi fjarlægt þær, unz
eftir verða aðeins þær myndir, sem þola nálægð Kristsmynd-
arinnar og allt er orðið ein samræmd heild. -—
Ég óska liinni íslenzku kirkju alls góðs farnaðar og að henni
megi takast að hjálpa sem flestum, er orðið liafa „viðskila
við sál sína“ á einhvern svipaðan hátt og María Magdalena, til
þess að finna liana aftur. —
Gretar Fells.
Ath.: hess skal getiá, að ritstj. er ekki sammála KristsskilninRÍ höfundar,
eins oj! hann lýsir honum í upphafi erindisins.
I’að lá við uppþoti í enska þinginu. Það var ekki nóg nieð að cinn
íhuldsmanna, þingmaðurinn í Ilalifax hefði sagt um stjórn McMillans að
„hún snerist sitt á hvað', og hefði ekki hugniynd um þjóðveginn“, heldur
'ar þetta sonur sjálfs forsætisráðherrans, Mauriee MaeMillan.
En þegar forsætisráðherrann svaraði þessu næsta dag, tóku allir aftur
gleði sína. Því að hann lýsti því yfir að „liáttvirtur þingmaður Halifax-
kjiirdæmis væri hæði skynsamur og sjálfstæður. En hvernig hann hefur
öðlazt það, er ekki mitt að segja“.