Kirkjuritið - 01.10.1961, Blaðsíða 22

356
KIRKJURITIO
frá sem flestum sjónarliólum í málgagni kirkjunnar, — og i
þeirri von, afli fleiri komi fram vil ég fyrst fara um það nokkr-
um orðum.
Þegar um er að ræða lög um veitingu prestsembætta, eru að
sjálfsögðu rnörg sjónarmið, sem til álita koma og ýmislegt sem
tillit þarf til að taka. En þó er hér eitt meginatriði, sem höfuð-
áherzlu verður að leggja á, að lögin tryggi eftir því sem verða
má, þ. e., oð kirkjunni notist sew bezt þeir starfskraftar, sem
hún hefur yfir «ð r«ð« « hverjum tíma, — að réttir menn veljist
til starfa á hverjum stað, eftir því sem verða má.
Það liggur t. (1. í augum uppi, að prestsstarf í 5—10 þúsund
manna söfnuði er talsvert annars eðlis en starf í 3—5 liundruð
manna prestakalli. Og ]>að ætti að vera jafnljóst, að prestur
sem er vel liæfur í liinu fámenna prestakalli getur verið alls
óliæfur í liinu fjölmenna, — og öfugt.
Nú er að sjálfsögðu æskilegt, að allir söfnuðir hafi sem
bezta presta við sitt hæfi, en fyrir kirkjuna sem slíka er það
j)ó brýnust nauðsyn, að sem hæfastir menn veljist til starfa i
stærslu söfnuðunum, J)ví að j)angað er horft og þaðan berast
áhrifin út um strjálbýlið.
Það skiptir meginmáli fyrir safnaðarlífið um land allt,
hvernig ástandið er í Reykjavík. — Það skiptir talsverðu máh
fyrir safnaðarlífið á Norðurlandi, hvernig þeim málum er
háttað á Akureyri, — og J)aö er ekki þýðingarlaust fvrir liinar
dreifðu hyggðir Vestfjarða, liversu j)róttmikil forystan er a
ísafirði, að dæmi séu nefnd.
Hér er enginn dómur á J)að lagður til eða frá, liversu til
hefur tekizt urn val presta á ofangreindum og öðrum stöðum
við núgildandi fyrirkomulag um veitingu prestsembætta, —-
en liitt er alveg víst, að JniÖ veitir kirkjunni sem slíkri næsta
takmarkaða möguleika til yfirvegaðra áhrifa hér á, og er enda
alkunna, að það er ofl tilviljun og alls konar annarleg áliril
en ekki hæfni umsækjenda eða J)arfir safnaðarins, er úrsliturn
ráða um það, liver prestsembætti lilýtur liverju sinni, — og
einkum á J)etta við í fjölmennu söfnuðunum, J)ar sem þó mestu
varðar, að vel sé til valsins vandað, — af hlutlægri Jiekkingn
á aðstæðum og þeim mönnum, sem í boði eru.
í ljósi þeirrar meginkröfu, sem gera verður lil laga um veit-
ingu prestsembætta, að þau tryggi kirkjunni sem bezta hag-