Kirkjuritið - 01.06.1962, Qupperneq 4

242
KIRKJURITI0
„aS lesa góS frœSi og lœra siSgæSi
er lunderni fárra“.
Þetta er ótrúlega líkt því, sem sagt er nm æskuna enn í dag.
Mannshugur og hjarta er ótrúlega samt við sig, þótt ár og
aldir líði. Og sjálfsagt er æskan ekki verri í dag, en æska liö-
inna kynslóða hefur verið, síður en svo. Hún er glæsileg, þrótt-
mikil og athafnasöm, auðvitað dálítið sjálfbirgingsleg, lireyk-
in, heimtufrek og ánægð með sig. En það vorum við líka um
tvítugsárin, við sem nú ermn farin að grána í vöngum og
þyngjast í sporum. En hitt er annað mál, viðhorf og umhverfi
hafa breytzt. Og því þarf önnur tök, önnur ráð til að beina
sporum hinna ungu inn í hið fyrirheitna land lífsgæfunnar,
sem allir leita að og þrá innst inni.
Lúther afgreiddi vandamálin og sjúkdómsfyrirbrigði sinn-
ar tíðar æsku með einföldum lyfseðli. A honum stóðu aðeins
tvö orð: „Hlýðni, virðing“. Þessi hlýðni átti að vera skilyrðis-
laus af hendi æskulýðsins gagnvart hinum eldri og reyndari.
Og þessi hlýðni æskunnar átti að þjálfa og æfa lilýðni nndir-
manna gagnvart yfirboðurum sínum á öllum sviðum þjóðfé-
lagsins. Og þannig yrði lífsliamingja, friður og eining byggt
upp á traustum grunni, samkvæmt fyrirlieiti 4. boðorðsins,
„svo að þér vegni vel og þú verðir langlífur í landinu“. Auk
yfirboðara átti einnig að virða forna siðu, arfsagnir og helgi-
venjur og yfirvöld sem af Guði setl og stofnað.
Þessi virðing átti svo að vera trygging fyrir heilhrigðu sam-
félagi og farsælli framtíð.
En getum við viðurkennt þessa liugsjón Lútliers um skil-
yrðislausa lilýðni nú á því herrans ári 1961 ? Það er því mið-
ur, vildu sumir bæta inn í — torveldað eða útilokað af félags-
legri þróun síðari tíma. Og satt að segja yrðum við eldra fólk-
ið að hafa enn meira sjálfsálit en okkur er þó léð, til þess að
telja okkur þess umkomin, að krefjast svo hlindrar lilýðni og
trausts okkur til lianda. Og þótt ekki væri annað en liinar
tvær heimsstyrjaldir þessarar aldar, og það er nú nokkuð, þa
sést vel, að slík lilýðniskrafa getur leitt blint út í böl og glöt-
un. Einveldi og valdbeiting liinna eldri er síður en svo ein-
hlítt ráð til að vísa veg til félagslegrar og einstaklingslegrar
farsældar. Þar eru öfgastefnur nútímans líkt og nazisrm,