Kirkjuritið - 01.06.1962, Side 16

KIRKJURITIÐ
254
af æskulýðsráði Reykjavíkur og ungtemplurum. En enginn
stenzt án lijálpar liins opinbera, samkeppni við vínstofurnar,
sem veita frían aðgang bara að unga fólkið kaupi vín á borðin.
Sums staðar í heiminum befur kirkjan tekið að sér að vinna
sigur á þessari samkeppni, svo að vínklúbbarnir hafa orðið
að loka.
Ennfremur ætti kirkjan að bafa smábarnaskóla handa for-
skólabörnum í fjölmenni. Þessi skóli kæmi til uppbótar fvrir
fræðslu ömmunnar, sem liorfin er í hraða og glaum, svo að
of víða týnist signing barnsins. Þá ætti að vera auk sunnudaga-
skólans, stúkustarf við kirkjuna banda 10 til 12 ára börnum,
og skátafélög bæði fyrir ljósálfa og skáta, að ógleymdum æsku-
lýðsfélögum fyrir fermda unglinga. Slíkt starf er nú þegar baf-
ið, en þarf flestu fremur að aukast og eflast til lieilla fyrir
menningu næstu kynslóða.
Æskan og kirkjan beyra saman. og tómstundaheimili kirkn-
anna eiga vonandi eftir í framtíðinni að verða meðal helztu
menningarstofnana, auk þess verður kirkjan að sinna starfi í
almennum skólum, meðal stúdenta og í íþróttalífinu. Og nái
kirkjan tökum á æskunni, þá eignast æskulýðurinn aftur sína
drauma, sínar hugsjónir, sem bera munu blæ af sjálfri bug-
sjón bugsjónanna, Guði og Kristi og draumi draumanna, sjálfri
eilífðinni og geta því ekki hrunið né brugðizt á ævileiðinni.
„Líf er vaka, gimsteinn ga>fia
Gi/ði vígt en ekki mold,
aldrei sagSi sjóli lueða
sálin verSi duft sem hold“.
Ef til vill á vantraust æskulýðsins og gagnrýni hans á okkur
eldri kynslóðinni dýpri þýðingu en okkur grunar. Það gæti
verið bending um, að við þyrftum að lesa upp og læra betur.
Hugsjónir stjórnmála og efnishyggju gefa mannkyni ekki
bamingju, nema mjög takmarkaða. Og kirkjan verður að
breyta um starfshætti, annars verður bún eins og ávaxtalausa
fíkjutréð, sein visnar við veginn, og er orðin krækla óðar en
varir, þótt rót hennar Hfi. Hún má aldrei staðna og horfa að-
eins til baka.
En eigi bún og njóti Iðunnarepla frá böndu og anda Krists,