Kirkjuritið - 01.06.1962, Síða 40

278
KIRKJURITIÐ
viltli gjarnan kjósa sínar eigin leiðir. Hún lagði líka í það
af ákaflyndi og dirfsku að skrifa pésa Um siðferðisástandið' á
íslandi. Hann þætti bragðdaufur nú á tímum og sannarlega
hæverskur. En þá oili liann lmeykslun sumra borgara og
beizkju og óvild í garð höfundar. Ingibjörg ætlaði sér bins
vegar allt annað en vekja illdeilur. Hún hugði á bjargir en
ekki bálkesti. Tók það ráð að hverfa úr landi. Bauðst líka
forystustarf í KFUIC í Vejle í Danmörku. Af þeirri stjórn óx
hún svo í áliti að hún varð ferðafulltrúi KFUK í Danmörku
1916—19. Síðan aðalframkvæmdastjóri KFUK í sjálfri liöfuð-
borginni Kaupmannaliöfn í 3—4 ár. Það var á þeim tímum,
er margir Danir voru með livað mestan kurr í garð vor Is-
lendinga vegna sjálfstæðisbaráttu vorrar, sem þá var á loka-
skeiði. Sést því hvílík þessi íslenzka kona var, að liún skyldi
njóta þess trausts og þeirrar virðingar að skipa slíka stöðu. En
vegur liennar fór enn vaxandi. Hún varð, sem fyrr er getið,
Aðalframkvæmdarstjóri KFUK á öllum Norðurlöndum 1922—
1930. Gat liún sér þá enn ágætan orðstír, enda lagði hún svo
hart að sér, að hún sleit kröftum sínum fyrir tímann.
Henni var og margur annar vandi á lierðar lagður samtímis.
Hún var send 1919 til Þýzkalands til að rannsaka hungurs-
neyðina þar eftir fyrra stríðið. Heimsótti danska söfnuði í
Ameríku 1924. Síöar varð liún fulltrúi Dana í The Interna-
tionale Bureau for the Suppression of Trafic in Women and
Children. Hún var og fyrr og síðar í stjórn ýmissa félaga, eink-
um er snertu samband og samstarf Islendinga og Dana. Báð-
um löndunum og þjóðunum unni hún heilslmgar til efsta dags.
Islendingar vottuðu henni þakklæti og virðingu með því að
ríkisstjórnin sæmdi liana heiðursmerki og hauð henni fyrir
fáum árum liingað heim. Þá var liún svo farin að lieilsu, að
liún treystist ekki til að þiggja það boð.
Þrjá síðustu áratugina dvaldist hún í Sussex á Englandi
og hjó þar með vinkonu sinni, Despinu Karadja, grískn
prinsessu, sein nýlega stofnaði minningarsjóð um liana. Er
skipulagsskrá hans hirl í maí-liefti þessa rits.
Hélt þessi trúfasta vinkona í hendi Ingibjargar, þegar liún
skildi við 5. þ. m. Og mun duft þeirra síðar hvíla hlið við hlið
í kirkjugarði þarna í Sussex — þótt margur mundi hafa óskað
að líkarni Ingibjargar yrði orpinn íslenzkri mold. Fáar konur