Kirkjuritið - 01.02.1967, Qupperneq 34

80 KIItKJURITIÐ
Það sé enn fordæmanlegra og liáskalegra en ólæti og afglöp
unglinganna sjálfra. Þau eru skiljanlegur og afsakanlegur
ávöxtur fyrrnefndra athafna liinna fullorðnu.
Oss prestunum er skylt að eiga vorn þátt í að skapa heil-
brigðan hugsunarhátt í þessum málum. Eins skólunum. Mestu
orka þó foreldrarnir. Og svo þeir sem fremstir fara og stjórn-
endur fjölmiðlunartækjanna, þar með taldir þeir, sem blöðin
rita.
Því er ábyrgð vor þung að eftir liöfðinu dansa limirnir og
það er liöfuðglæpur að sjiilla einum harnshuga.
Kirkjan og sjónvarpiS
Almenningur áttar sig æ meira á töfrum og áhrifamætti sjón-
varpsins. Kunna menn þó ekki að fara með það til neinnar
fullnustu. Michael Redington, kirkjufulltrúi við ABC sjón-
varjiið enska, skrifaði ekki fyrir löngu grein um aðstöðu kirkj-
unnar og möguleika á þessu sviði. Hann bendir á að það færi?
sem kirkjunni gefist hér til að flytja boðskaj) sinn með sýni-
legum liætti sé aðeins sambærilegt við málverk miðahla meist-
aranna. Hann tekur til dæmis málverk Michelangelos: „Dóms-
dagur“. Það hefur enn í dag geisisterk álirif á áhorfendm',
þrátt fyrir öll merki síns tíma.
Sjónvarpið getur með svijjuðum liætti vakið ótal tilfinningar
í hrjóstum áhorfenda og áheyrenda sinna þar á meðal trúar-
legar. Eigi kirkjan aðgang að sjónvarjiinu, er lienni lagt upP
í liendurnar að leiða liugi manna til Guðs, vekja virðingU
fyrir lífinu, hoða bróðerni og frið. Berjast í einu orði sagt fyrir
hugsjónum sínum og markmiðum. Henni býðst kostur á að
ræða heimsvandamálin út frá sjónarmiði kristinna manna ofl
vekja menn til umhugsunar og umræðna um kristilegt siðgæði'
Bregða upp af því skýrum myndum. „Þáttur kirkjunnar i
sjónvarpinu getur með tímanum brúað djúj) milli lieimsins
á aðra hönd og Guðs og kirkjunnar á hina. Með því að kosta
kaj)ps um að varj)a Ijósi á undur alheimsins, og vandamál
veraldarinnar og mannlegar aðstæður, er unnt að glæða vitandi
„trúartilfinningu“ í brjóstum manna. Og leiða þá til fylln
skilnings á lífinu, heiminum, sem vér lifum í og kærleika Iii»s
lifandi Guðs.“