Kirkjuritið - 01.07.1968, Side 14

332
KIRKJURITIÐ
sem eru lýð’ræðislega kjörnir fulltrúar, og auk jiess mikils
meiri lilnta allra liéraðsfunda í landinu.
Af ])ví að Prestafélag Islands er 50 ára, er ekki úr vegi að
rifja Jiað upp, að' á fyrsta aðalfundi jiess að stofnfundi frátöld-
um, voru prestskosningarnar teknar til umræðu. Þáv. ritari fe"
lagsins, Magnús Jónsson, dócent, liafði framsögu. „Yildi hann
láta afnema kosningarnar en að embættin væru veitt eftir til-
lögu nefndar. . . Voru menn á einu máli um þörf á breytingn
í þessu efni og var samþykkt með samliljóða atkvæðum svo-
látandi tillaga:
Fundurinn æskir gerbreytinga á núgildandi prestskosninga"
lögum og telur sig í öllum verulegum atriðum meðmæltan
þeirri tillögu, að prestsembættin verði eftirleiðis veitt nxeð
jieirn liætti, að söfnuður, prófastur, guðfræðideild Háskólans og
biskup eigi þar liver sitt atkvæði, en atkvæði biskups ráði, <;f
atkvæði eru jöfn“.
Þessi samþykkt var gerð fyrir nál. 50 árum. Rúmum 20 ar-
um síðar samdi félagsstjórnin samkvæmt ósk aðalfundar frum-
varp til laga um veitingu prestakalla og liafði við það nokkra
liliðsjón af kirkjulöggjöf annarra Norðurlandaþjóða. í þessu
frumvarpi var lagt til, að söfnuðir hefðu rétt til að kalla ser
prest, en vilji jieir ekki neyta þess réttar eða farizt köllun
fyrir sökunx ágreinings, skyldi prestakallið auglýst. Að loknum
umsóknarfresti geri biskup og lilutaðeigandi prófastur tillng-
ur um það, hverjum umsækjanda skuli veitt prestsembættið-
Ef þeir mæla báðir með sama manni, fái liann veitingu, e11
ella veiti kirkjumálaráðberra embættið þeini tunsækjanda, sem
liann telur bæfastan. (Kirkjuritið 1943, bls. 168—169, 234--
236).
Það er því ekki nýtilkomið, að prestar biðji um leiðrétting11
á þessu meingallaða fyrirkomulagi, þó að óskirnar liafi orðið æ
eindregnari eftir því sem gallar og nxeinbugir binna úreltu
laga Iiafa orðið augljósari og tilfinnanlegri. Hér er seni sé um
að ræða baráttumál Prestafélagsins í 50 ár. Við bætast svo
samjiykktir almenns kirkjufundar í sömu stefnu, samjiykktir
Kirkjuráðs og Kirkjujiings og Jiori-a liéraðsfunda. Er það
eðlilegt, að ekkert gerist í máli, sem befur slíkan vi Ija að baki
sér? Þar sem er þjóðkirkja, liáð þjóðþingi um löggjafarmál,
en þó ekki með öllu ónxyndug, liygg ég að leita megi lengi og