Kirkjuritið - 01.12.1974, Qupperneq 5

í GÁTTUM
Góðir lesendur. Þá koma hér loks dreggjar þjóðhátíðarárs og ekki vonum
fyrr. Trúlega munu þær þykja með ýmsu bragði. Heldur seint sóttist og að
afla þeirra. Engin er það afsökun, en það með öðru hörðu árferði, sem
herjar á blaða- og bókaútgáfu, veldur óneitanlega nokkrum búsáhyggjum.
Meðal þess, sem hefti þetta færir lesendum, er dálítill pistill, er síra
horsteinn Björnsson, prestur Fríkirkjusafnaðarins í Reykjavík, lét í té að
°sk ritstjóra í tilefni af sjötíu og fimm ára afmæli safnaðarins. Það afmæli
er íhugunarvert, og heldur ætti það að herða á, að síra Kristján Róbertsson
óregur enga dul á hrifning sína af fríkirkjusöfnuðum vestan hafs. Það ætti
að finnast á því spjalli hans, sem hér fylgir með. Mörgum kirkjumönnum
^ór á landi mun og Ijóst, að hin nánu tengsl íslenzku þjóðkirkjunnar svo-
kölluðu og íslenzka ríkisins eru kirkjunni að mörgu leyti óholl. Þar kemur
°9 að því, að íhugunarvert kann að vera, hvað sé þjóðkirkja og hvað ríkis-
kirkja. Stór sþurning er, hvort hér er nokkuð annað en ríkiskirkja, þótt
köHuð sé þjóðkirkja.
Ljóst er, að slíkt mál gæti orðið ofarlega á baugi hjá oss á næstu árum.
Hins vegar eru og í hefti þessu greinar, sem leiða hugann að því enn
e'nu sinni, hversu íslenzkt þjóðlíf og íslenzk alþýðumenning lifir öðrum
bræði í kirkju sinni. Þannig hefur það verið um aldir. Þar er arfur, sem
ekki má kasta á glæ.
Loks er hér vakið máls á því, hvað sé hrein trú og rétt. Umræður í þá
Veru hafa ef til vill verið heldur slævðar um sinn. Holt og nauðsynlegt er
að hrista af sér dofann og slenið.
Hjótið vel, — og þökk sé vinum fyrir drengilegan stuðning og hvatning.
G. Ól. Ól.

291