Kirkjuritið - 01.12.1974, Side 10

Pípureykur
á
jólaföstu
I púsund ára sveitaporpi
Kaffidrykkja og pípureykur
Það er fyrst á Rangárbökkum, að unnt
er að slaka nokkuð á taumum. Allar
Drautir frá Skálholti austur að Ægis-
slðu eru hálar sem gler. Þaðan er
vesturbakkinn auður og greiður. Síra
Arngrímur horfir eftir áttrœðum vini,
Þorgilsi á Ægissíðu, stika norður tún
sitt. Hann er einn orðinn í bœ sínum,
segir síra Arngrímur, og þó ekki einn.
Jesús er hjá honum. Sira Arngrímur er
kunnugur á þessum bœjum. Hér voru
áður sóknarbörn hans. Þau hafa raun-
ar týnt tölu sinni mjög. Sums staðar
er orðið fátt á bœjum. Annars staðar
er komið nýtt fólk.
Nú er Kirkjuhvoll ekki lengur prest-
setur í Þykkvabœ. Gamla húsið, sem
þeir bjuggu í síra Sveinn Ögmunds-
son og sira Magnús Runólfsson hefur
verið selt og nýtt hús keypt eða reist
þess I stað. Þó býr sóknarpresturinn
ekki I því húsi, því að það er honum
óhentugt. Hann býr I húsi skólastjor-
ans, gegnt kirkjunni. Það er gott að
komast I húsaskjólið úr norðannepl'
unni.
Þrir brœður saman komnir undir
einu þaki — og Jesús sá fjórði. Þvl
hefur hann heitið að koma á slikar
samkomur. Verði það, sem sagt er °9
296