Kirkjuritið - 01.12.1974, Side 27

urinn var einn í fermingarbarnahópn-
um ó því ári, en móðirin bað um að
vera fermd þá um leið. Þetía þótti
rnér afar vœnt um.
Nú, ung stúlka giftist inn I söfnuð-
inn. Hún hafði verið 1 annarri kirkju-
deild, var að vísu skfrð. Hún sótti
spurningar og fermdist síðan með
börnunum, þótt hún vœri þeim eldri.
— Elzta fermingarbarn, sem ég hef
fermt, var maður, sem var á svipuð-
um aldri og ég og þó ívið eldri. Hann
var mjög áhugasamur kirkjumaður og
fastur kirkjugestur, var skírður, en
hafði aldrei verið fermdur. Nú stóð
þannig á, að nýjan mann þurfti að fá
1 sóknarnefnd. Okkur langaði mjög að
fá þennan mann, en þá stóð það í
veginum, að hann var ekki fermdur.
Þar með hafði hann ekki rétf til setu
1 sóknarnefnd, svo að við fórum til
hans og töluðum við hann, spurðum
hann að því, hvort honum hefði aldrei
dottið í hug að láta fermast. Þá játaði
hann það, að hann hefði mjög mikið
verið að hugsa um það. Síðan fermdi
e9 hann, og hann varð safnaðarráðs-
^aður og mjög virkur.
Frikirkja að Brú Argyle, Manitoba.
^rœðsla og ábyrgðarkennd
^íra Kristján spjallar einnig nokkuð
Urn fjármál lúthersku kirkjunnar í Kan-
Qda. Honum féll ekki fjármálastjórn
hennar. Hann telur, að hún hafi haft
°f mörg járn f eldinum.
Síðan víkur talinu aftur að frœðslu-
sfarfinu í sunnudagaskólunum. Spurt
er- hvort það gefi góða raun.
— Ég held nú, segir síra Kristján,
ég verði að gera þá játningu hér,
víða í fámennum söfnuðum var
313