Kirkjuritið - 01.12.1974, Qupperneq 30

A tröppum Frelsis kirkju að Grund, Argyle,
Manitoba. Frelsis kirkja er nú elzt íslenzkra
kirkna í Manitoba og varðveitt sem sögulegt
minnismerki. Með sr. Kristjáni eru hjónin Þór-
hildur og Björn Johnson, en Björn var um langt
skeið forseti Argyleprestakalls.
áhugamál sitt sé að reyna að taka
saman nokkuð heillega kirkjusögu
Vestur-íslendinga.
Aðspurður segir hann, að einna erf-
iðast á þessum ferli hafi verið að
koma heim að nýju. Honum þótti
grund'völlurinn svo ólíkur. Að vísu
kveðst hann hafa séð marga ókosti
á fríkirkjum, en honum er orðin su
meginregla, að kirkjan sé frjáls, ákaf-
lega stórt atriði. Honum finnst sá fjár-
hagslegi bakhjarl, sem íslenzkir söfn-
uðir hafa í ríkisvaldinu, lama frum-
kvœði þeirra.
Síra Arngrímur hallast að nokkru
á sömu sveif. Hann segir, að ríkis-
valdið hafi ekki einungis verið fjár-
hagsbakhjarl kirkjunnar, heldur hafi
það haldið henni niðri. Hún geti ekki
þróazt í svo miklum böndum, sem a
hana séu lögð hérlendis, En hann tel-
ur, að svo þurfi ekki endilega að vera
þar, sem þjóðkirkja er. Og því játar
síra Kristján. Síðan bœtir hann því við,
að hann sakni mjög náttúrunnar þar
vestra, — umhverfisins og veðrátf-
unnar, sem hann segir, að hafi hent-
að sér afar vel.
— Það var a11s ekki átakalaust að
taka ákvörðun um að fara heim, °g
kannski hefur það háð mér í starfi
að ýmsu leyti, að ég hef aldrei flutt
heim, segir hann. — Mér finnst gott
að starfa hér, og ég hef ekki verið
annars staðar á íslandi, þar sem mer
hafi fundizt betra að starfa. Hér er
mikil tryggð við kirkjuna, og fó1 k her
hefur sýnt fram úr skarandi fórnar-
lund við uppbyggingu kirkjunnar. '
En í þessa sögu blandast svo sitthvað
sem ekki verður sett á blað.
316